مقايسه تأثير آموزش گروهي و مشاوره گروهي بر بُعد عاطفي خودمراقبتي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Comparison between the effect of group education and group counseling on emotional self-care in type II diabetics

زمينه و هدف: بيماران مبتلا به ديابت براي شناخت و درك موقعيت سلامتي خود، تصميم گيري براي مراقبت هاي سلامتي، تغيير رفتارهاي سلامتي و بهبود خودمراقبتي، نيازمند كمك و آموزش هستند. طبق نظر WHO؛ آموزش، اساس و شالوده درمان ديابت است. اهداف كليدي آموزش ديابت، تغيير رفتار افراد و ارتقاي خودمراقبتي است. خودمراقبتي عاطفي كه توجه خاص به آن ضروري است، در برگيرنده احساسي است كه نسبت به خود و توانايي هاي خود براي مديريت احساسات و مقابله با مشكلات داريم و توجه به آن ضروري است. هدف از اين مطالعه، مقايسه تأثير آموزش گروهي و مشاوره گروهي بر بعد عاطفي خودمراقبتي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش تحقيق: در يك مطالعه كارآزمايي باليني، 112 بيمار ديابتي نوع دو مراجعه كننده به مركز ديابت پارسيان مشهد در سال 1393، به صورت دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه مشاوره (37 نفر)، آموزش گروهي (37 نفر) و كنترل (38نفر) قرار گرفتند. برنامه مشاوره گروهي و آموزش گروهي شامل پنج جلسه 1/5 ساعته بود كه با فاصله سه روز، در قالب گروه هاي 8 تا 10 نفره، اجرا شد. پرسشنامه بُعد عاطفي خودمراقبتي بيماران ديابتي، قبل از مداخله و دوماه پس از اتمام مداخله تكميل گرديد. داده هاي اصلي با استفاده از نرم افزار آماري SPSS (11/5) و با كمك آزمون هاي آماري تي زوجي و آناليز واريانس يك طرفه، در سطح معني داري 0/05 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بُعد عاطفي خودمراقبتي بيماران ديابتي، قبل از مداخله در سه گروه تفاوت معني داري نداشت (0/834=P). در مرحله بعد از مداخله، ميزان خودمراقبتي به طور معني داري در گروه مشاوره (14/7±36/3) و آموزش گروهي (31/5±11/4) نسبت به گروه كنترل (19/1±50/5) كاهش داشت؛ كه به معني بهبود است (0/001>P). اما تفاوت معني داري بين دو گروه آموزش گروهي و مشاوره گروهي وجود نداشت (0/394=P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مي توان گفت كه نه تنها آموزش گروهي، بلكه مشاوره گروهي مي تواند به ارتقاي بُعد عاطفي مراقبت از خود بيماران مبتلا به ديابت كمك كند؛ از اين رو هر دو روش مؤثر است. بنابراين توصيه مي شود با توجه به توان، تجربه و دانش پرستاران و امكانات مددجو، از هر يك از اين دو روش، در خودمراقبتي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو استفاده شود.

Background and Aim: Diabetics are in need of assistance and education in order to know and understand their health status decision making for health care, health behavior changes, and improving health care. According to WHO, education is the cornerstone of diabetes treatment. Key goals of diabetes education are behavior change and promotion of selfcare. Emotional selfcare, which requires special attention, is a type of selffeeling an individual has regarding himself/herself and his/her own abilities to manage different emotions and fight against various problems. The current study aimed at comparing between the effect of group education and that of group counseling on emotional selfcare in type II diabetics. Materials and Methods: In a clinical trial, 112 type II diabetics referring to Mashhad Parsian Diabetes Clinic in 2014 were selected through convenient sling. They were randomly allocated into three groups i.e. counseling (n=37), education (n=37), and control (n=38). Group counseling and group education were held for five sessions (1.5 hours each) every three days each group consisting of 8 to 10 patients. A researcherdesigned diabetes emotional care questionnaire was filled out before and two months after the intervention per each subject. Finally the obtained data was analyzed by means of SPSS (V. 11.5) applying paired. TTest and ANOVA at the significant level of P=0.05. Results: The groups did not show any significant differences in emotional selfcare before the intervention (P=0.834). After the intervention, however, selfcare significantly decreased in patients who had group counseling (36.3plusmn 14.7) and group education (31.5plusmn 11.4) compared to the control group (50.5plusmn 19.1) P=0.001. Conclusion: Regarding the results, one can say not only group education but also group counseling can improve emotional selfcare in diabetics. Thus, it is recommended that with regard to ability, experience, and knowledge of nurses and capabilities of the subjects either of these two methods should be used in self care of. type II diabetics.