اثرات ديابت القاء شده توسط استرپتوزوتوسين بر پارامترهاي باروري اسپرم، هموگلوبين گليكوزيله و كلسترول تام در موش‌هاي سوري

Streptozotocin-induced Diabetic Effects on the Sperm Fertility Parameters, Glycated Hemoglobin and Total Cholesterol in Mice

مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي اثرات مدل ديابت نوع يك القاء شده به وسيله استرپتوزوتوسين بر پارامترهاي باروري اسپرم، هموگلوبين گليكوزيله و كلسترول تام به عنوان شاخص هاي متابوليسم ليپيد بود. روش بررسي: القاء ديابت قندي به وسيله تزريق زيرجلدي 200 ميلي گرم بر كيلوگرم از استرپتوزوتوسين در 10 سر موش سوري انجام شد. در حاليكه گروه كنترل تنها 0/25 سي سي آب مقطر به همان صورت دريافت كردند. از موش هايي كه يك هفته پس از تزريق استرپتوزوتوسين قند خون بيش از حد آستانه(350 ميلي گرم در دسي ليتر) داشتند، 8 سر براي گروه ديابت انتخاب شد. دو هفته پس از تائيد ديابت، همه موش ها كشته شده، خون كامل از قلب آنها گرفته شد و بيضه ها براي مطالعه هيستوپاتولوژي و ارزيابي اسپرم برداشته شدند. حركت كلي اسپرم، حركت پيشرونده روبه جلو، آزمايش عملكرد غشاء و غلظت اسپرم به وسيله روش هاي مرسوم مشخص شد و هموگلوبين گليكوزيله و كلسترول تام با روش هاي شيميايي به وسيله اسپكتروفتومتر اندازه گيري شدند. نتايج: حيوانات ديابتيك كاهش معني داري در غلظت اسپرم (P <0/01 ) و افزايش هموگلوبين گليكوزيله و كلسترول تام در مقايسه با گروه كنترل نشان دادند (P <0/01 ). رابطه خطي منفي و معني داري بين غلظت اسپرم و هموگلوبين گليكوزيله در گروه ديابتيك مشاهده شد(p=0/012 ، 0/90=R2). واكوئله شدن سلول هاي اپيتليال مجاري سمينيفر در گروه ديابتيك نسبت به گروه كنترل ديده شد و مجاري اپيديديم در كنترل ها حجم اسپرماتوزوئيد بيشتري در مقايسه با موش هاي ديابتيك نشان دادند. نتيجه گيري: ديابت با كاهش غلظت اسپرم در ناحيه اپيديديم خلفي، حتي در مدت دو هفته پس از القاء هيپرگليسمي در اين مدل آزمايشي همراه شده است كه مي تواند به عنوان شاخصي براي پيش بيني باروري پائين باشد. درصد هموگلوبين گليكوزيله يك رابطه منفي با غلظت اسپرم نشان داد و هيپركلسترولمي همچنين در مراحل اول ديابت بيانگر يك اختلال در متابوليسم ليپيدها است كه به وسيله تغييرات بافت شناسي بيضه تائيد گرديد.

Introduction: The present study aimed to evaluate the effects of type 1 diabetes model induced by streptozotocin (STZ) on the sperm fertility parameters, glycated hemoglobin (HbA1c) and total cholesterol as lipid metabolism indicators. Methods: Induction of diabetes mellitus was achieved through once subcutaneous (SC) injection of 200 mg/kg body weight of STZ in 10 mice, while the control group recived 0.25 ml of disstiled water in the same method. For diabetic groups, 8 mice were selected among the animals with higher glucose threshold (350 mg/dl) one week after STZ injection. Two weeks after diabetes confirmation, all the mice were sacrificed and whole blood was taken from cardiac puncture, while testes were removed for histopathological study and sperm evaluation. Total sperm motility, progresive movement, hypoosmotic swelling test and sperm concentration were determined by the conventional methods. Moreover, HbA1c and total cholesterol were measured spectrophotometerically. Results: Diabetic animals showed a significant decrease in sperm count (P lt 0.05), as well as an increase in HbA1c and total cholesterol (P lt 0.01) compared to the controls. A significant negative linear reletionship (R2=0.90, P=0.012) was depicted between HbA1c and sperm concentration in the diabetic group. Epithelial vaculization of semineferous tubules was observed in the diabetic group in comparison with the control group and epidydimal ducts indicated increased volume of spermatoza in the controls when compared to the diabetic rats. Conclusion: As the study findings revealed diabetes was associated with decreased sperm concentration in the cauda epididymis even two weeks after hyperglycemia induction, which can be mentioned as a predective index for subfertility. Furthermore, Glycated hemoglobin revealed a negetive relationship with sperm concentration. Hypercholestrolemia was also shown in early stages of diabetes indicating an impairment in lipids metabolism, which was confirmed by the histology changes.