بررسي زمينه هاي دلتنگي در تاريخ جهانگشاي جويني

Nostalgia in Tarikh-i-jahan-gusha of Juwayni

يكي از كتاب هاي قرن هفتم هجري تاريخ جهانگشاي عطاملك جويني است كه به نثر فنّي و فاضلانه اي نگاشته شده است. اين كتاب كه در دوره مغولان (تاليف: 658 ـ 650) به نگارش در آمده است، از نظر ادبي و تاريخي ارزش فراواني دارد. عطاملك كه خود شاهد قتل و كُشتار مغولان در ايران بوده، بسي از اين موارد را در كتاب خود بيان كرده است. چنين فردي طبيعتاً نسبت به مسايل پيرامون خود بي توجه نخواهد بود و ويراني هاي روزگار را تاب نخواهد آورد. افسوس گذشته و بيان فضاي نا بسامان ايران و ايراني در كُل كتاب ديده مي شود. در اين مقاله اثبات شد كه نوستالژي جمعي مرتبط با اجتماع در تاريخ جهانگشا بيش از نوع فردي آن وجود دارد و جويني با استفاده از كاركردهاي زباني به خوبي توانسته است اين غم و افسوس را به نمايش بگذارد

Tarikh-i-jahan-gusha is one of the historical book in seventh century that has written in technical and skilful prose. this book that has written in Mongol period (650-658) in sense of history and literary form plays very important role. Ata malik who himself was observer of many slaughters and killings of Mongols in Iran has explained many of them in his book. this person naturally is not inattentive about his environs and wonʹt tolerate desolation of his age. regretting about past time and explaining the chaos situation of Iran and Iranian people is seen in whole book. in this article is proving that in Tarikh-i-jahan-gusha the social nostalgia is more than personal nostalgia and Juwayni by using lingustic function could show this regret and worry properly.