اثربخشي پياده روي گروهي بر برخي شاخص هاي سلامت جسمي و كيفيت زندگي بيماران اسكيزوفرني مزمن: كارآزمايي باليني تصادفي

The efficacy of group hiking on some physical health indexes and quality of life of chronic schizophrenic patients: A randomized clinical trial

زمينه و هدف: بيماران مبتلا به اسكيزوفرني مزمن تحت درمان با برخي داروهاي آنتي سايكوتيك از اختلالات متابوليكي رنج مي برند. هدف از مطالعه حاضر، تعيين تأثير پياده روي گروهي در طبيعت بر برخي شاخص هاي سلامت جسمي و كيفيت زندگي بيماران بستري مبتلا به اسكيزوفرني بود. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 62 بيمار مبتلا به اسكيزوفرني مزمن بستري در بيمارستان روانپزشكي سيناي شهر جونقان به صورت تصادفي در دو گروه كنترل (30 نفر) و مداخله (32 نفر) قرار گرفتند. گروه كنترل درمان روتين و گروه مداخله علاوه بر درمان روتين، در برنامه پياده روي در طبيعت، هر روز صبح به مدت 90 دقيقه براي دو ماه شركت كردند. در ابتدا و انتهاي مطالعه، تري گليسريد، كلسترول، قند خون ناشتا، شاخص توده بدني و كيفيت زندگي در دو گروه ارزيابي و مقايسه شد. يافته ها: در ابتداي مطالعه، تفاوت معني داري در ميانگين كيفيت زندگي در دو گروه وجود نداشت (0/09=P)؛ اما پس از مداخله، كيفيت زندگي در گروه پياده روي به شكل معني داري ارتقاء يافت. ميانگين نمره كلي كيفيت زندگي در گروه پياده روي در ابتداي مطالعه 11/26±81/69 و در پايان مطالعه 10/93±77/62 بود (P<0/001). در حالي كه در گروه كنترل، اين تفاوت معني دار نبود. پس از مداخله در گروه پياده روي، شاخص توده بدني و سطح تري گليسيريد نسبت به ابتداي مطالعه كاهش معني داري داشت. نتيجه گيري: پياده روي گروهي در طبيعت باعث بهبود سلامت جسماني و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اسكيزوفرني مزمن مي گردد، لذا توجه بيشتر به اين روش درماني در اين بيماران ضروري به نظر مي رسد.

Background and aims: Chronic schizophrenic patients treated with some antipsychotic drugs are suffering from metabolic disorders. The aim of present study was to determine the effect of a group hiking in nature on some indexes of physical health and quality of life of patients with schizophrenia. Methods: In this randomized clinical trial study 62 eligible chronic schizophrenic patients in Sina psychiatry hospital were allocated randomly in two control (n=30) and intervention (n=32) groups. Control group received routine treatment, while patients in intervention group participated in a group hiking program in nature, 90 minutes every morning for two months. At the first and the end of the study, triglyceride, cholesterol, fasting blood sugar, Body Mass Index and quality of life were evaluated in both groups. Results: At the first of the study, there was not a significant difference between mean of quality of life in two groups (P=0.09), but after intervention, quality of life in hiking group was significantly improved (P<0.001). The total mean score of quality of life in hiking group at the first of study was 81.69±11.26 and at the end of study was 77.62±10.93 (P0.05). After intervention, in hiking group, Body Mass Index and triglyceride level were decreased significantly (P<0.001). Conclusion: Group hiking in nature could improve physical health and quality of life in chronic schizophrenic patients, so more attention to this therapeutic method in these patients is necessary.