نتايج بينايي كارگذاري لنز آرتيزان در بيماران با جراحي كاتاراكت همراه با عارضه

هدف: ارزيابي تاثير و بي خطري لنز آرتيزان اوليه در جراحي عارضه دار شده كاتاراكت. روش پژوهش: در اين مطالعه گذشته نگر، 49 چشم كه جراحي كاتاراكت آن ها دچار عارضه شده بود و تحت كارگذاري لنز آرتيزان به صورت اوليه قرار گرفته بودند، بررسي شدند. پرسشنامه اي شامل اطلاعات جمعيت شناسي و عوارض قبل و پس از عمل براي تمامي بيماران تكميل شد و بيماران از لحاظ نتايج بينايي و بروز عوارض مورد بررسي قرار گرفتند. ديد بدون اصلاح (UCVA) و ديد اصلاح شده (BCVA) و معادل كروي (SE) قبل و پس از كارگذاري IOL به يكديگر مقايسه شدند. يافته ها: ميانگين سن شركت كنندگان در مطالعه، 8/12±68 سال بود. تعداد 37 بيمار (5/75 درصد) مرد و متوسط دوره پي گيري پس از جراحي، 8/14±7/30 ماه بود. تمامي بيماران حداقل 6 ماه دوره پي گيري داشتند و اطلاعات آخرين معاينه، تحليل شد. متوسط UCVA از 64/0±40/1 لوگمار به 48/0±82/0 لوگمار پس از جراحي بهبود يافت (001/0P<). BCVA متوسط به طور معني داري از 40/0±58/0 لوگمار در ابتدا به 41/0±44/0 لوگمار در معاينه پي گيري نهايي بعد از جراحي بهبود يافت (008/0P=). تغيير در معادل كروي معني دار نبود و از 55/1±13/0- لوگمار در زمان قبل از جراحي به 88/1±6/0- لوگمار تغيير كرد (724/0P=). . در همه چشم ها، IOL در موقعيت مطلوب قرار داشت. عوارض پس از عمل شامل رسوبات گذرا بر روي لنز در 5 بيمار و افزايش فشار داخل چشمي در يك مورد بود. نتيجه گيري: كارگذاري لنز آرتيزان به صورت اوليه در جراحي عارضه دار شده كاتاراكت، يك روش ايمن و موثر است. با توجه به نتايج مطلوب بينايي و ميزان پايين عوارض، اين نوع از IOL ها به عنوان جايگزين مناسب براي اصلاح آفاكي در جراحي عارضه دار شده كاتاراكت كه حمايت كپسولي مناسب ندارند، محسوب مي شوند.