ويژگي هاي روان سنجي مقياس رضايت از زندگي در بيماران روان پزشكي

پژوهش حاضر با هدف بررسي ويژگي‎هاي روان‎سنجي و ساختار عاملي مقياس رضايت از زندگي در يك نمونه از بيماران سرپايي روان‎پزشكي در مركز روان‎پزشكي شفا رشت در سال 1393-1392 انجام شد. روش: 131 بيمار مبتلا به اختلال روان‎پزشكي (57 زن و 74 مرد)، با روش نمونه‎گيري دردسترس انتخاب شدند و مقياس رضايت از زندگي را به همراه پرسش‎نامه‎هاي اضطراب بك، افسردگي بك، مقياس 21 گويه‎اي افسردگي، اضطراب و استرس، مقياس نااميدي بك، مقياس عزت نفس كوپر اسميت و مقياس دليلي براي زندگي تكميل كردند. يافته‎ها: تحليل داده‎ها نشان مي‎دهد كه ساختار عاملي مقياس رضايت از زندگي تك بُعدي است و براساس نتايج يافته‎هاي تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تاييدي، مدل ساختار عاملي با يك بُعد داراي بهترين برازندگي خواهد بود. همساني دروني مقياس برابر با 0/75و پايايي بازآزمايي برابر با 0/64است. تفاوت معناداري بين رضايت از زندگي مردان و زنان مشاهده نشد. نتيجه‎گيري: نتايج پژوهش نشان مي‎دهند كه مقياس رضايت از زندگي، يك ابزار قابل اعتماد و معتبر براي اندازه‎گيري رضايت از زندگي در ميان بيماران سرپايي و بيماران روان‎پزشكي بعد از ترخيص است.