تأثير دوازده هفته تمرين‌هاي توانبخشي ورزشي تركيبي فردي‌سازي شده بر شاخص هزينه فيزيولوژيك(PCI) و سرعت متوسط راه‌ رفتن بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس در همه سطوح ناتواني جسماني

The Effect of 12 Weeks Individualized Combined Exercise Rehabilitation Training on Physiological Cost Index (PCI) and Walking Speed in Patients with Multiple Sclerosis at all Levels of Physical Disability

چكیده زمینه و هدف: اغلب تحقیق‌ها در زمینه تأثیر تمرین‌های توانبخشی ورزشی بر افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسكلروسیس(MS) با شدت ناتوانی كم تا متوسط بوده­­اند، تحقیق بر افراد با شدت­های ناتوانی مختلف(مقیاس ناتوانی جسمانی صفر تا 10) هنوز به دقت بررسی نشده است، لذا هدف این پژوهش بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین‌های توانبخشی ورزشی تركیبی شخصی­سازی شده بر شاخص هزینه فیزیولوژیك(PCI) و سرعت متوسط راه­ رفتن بیماران مبتلا به MS در سطوح مختلف ناتوانی است. روش بررسی: این تحقیق از نوع نیمه تجریی و كاربردی است، لذا از میان بیماران زن مراجعه ‌كننده به انجمن MS شهرستان شهركرد، 96 نفر به عنوان نمونه انتخاب و براساس نمره مقیاس ناتوانی جسمانی به سه گروه تقسیم شدند؛ گروه اول كمتر از 5/4 تعداد 44 نفر، گروه دوم بین 5/6ـ5 و گروه سوم 5/6 به بالا تعداد هر كدام 26 نفر بودند، سپس هر گروه به طور تصادفی به یك گروه تجربی و یك گروه كنترل تقسیم شدند. در مجموع نمونه ها به 6 گروه تجربی و كنترل تقسیم شدند. برنامه‌ تمرین‌های برای گروه‌های تجربی 12 هفته، هفته‌ای سه جلسه و جلسه‌ای یك ساعت بود. گروه­های تجربی اول، دوم و سوم هر كدام مداخله خاص خود را انجام دادند، در صورتی­كه گروه­های كنترل تنها تمرین‌های كششی دریافت كردند. تحقیق به شكل پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون انجام شد كه قیل و بعد از دوازده هفته تمرین توانبخشی جامع میزان شاخص هزینه فیزیولوژیك بیماران و شاخص خستگی اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها، با استفاده از تحلیل كوواریانس و مقایسه زوجی میانگین‌های تعدیل شده انجام شد. یافته­ها: در مورد تغییرات سرعت راه رفتن به دنبال این پروتكل تمرین، نتایج تفاوت معنی­داری در سرعت راه رفتن بیماران باشدت ناتوانی كم یا همان گروه اول(0001/0=p)، شدت متوسط یا همان گروه دوم(012/0=p) و شدید یا همان گروه سوم(0001/0=p)، در گروه تجربی در مقایسه با گروه كنترل قبل و بعد از تمرین‌ها مشاهده شد. هم‌چنین، در مورد تغییرات PCI نتایج تفاوت معنی­داری در PCI بیماران باشدت ناتوانی كم یا همان گروه اول (023/0=p)، شدت متوسط یا همان گروه دوم(022/0=p) و شدید یا همان گروه سوم (0001/0=p)، در گروه تجربی در مقایسه با گروه كنترل قبل و بعد از تمرین‌ها مشاهده شد. نتیجه­گیری: اجرای تمرین‌های توانبخشی ورزشی جامع بر روند بهبود بیماران MS تأثیرگذار بود و موجب كاهش هزینه فیزیولوژیكی و متعاقباً بهبود عملكرد راه رفتن در آنها و كاهش خستگی می‌گردد، لذا توصیه می‌شود متخصصان از این تمرین‌ها به عنوان یك درمان مكمل در كنار درمان‌های دارویی برای بیماران MS استفاده كنند.

Background & aim: Most research on the effects of exercise on people with MS rehabilitation exercises sclerosis (MS)  have been carried out on patients with low to moderate disability, but research on patients with different severity of disability (physical disability scale of zero to 10) still has to be carefully considered. The aim of this study was to investigate the effects of twelve weeks of rehabilitation exercises personalized compound exercise on physiological cost index (PCI) and average speed walking in patients with MS at various levels of disability. Methods: The present research was a semi-experimental practical study. Thus among female patients admitted to the MS Association of Shahrekord city, 96 people were chosen on the basis of physical disability scores and divided into three groups. The first group consisted of less than 5/4 a total of 44 people, the second group between 5/65 and 5/6 up third of each 26 patients were then randomly assigned to an experimental group and a control group. Afterwards each group was divided randomly into an experimental group and a control group. The first group (the scale of disability less than 4.5), N= 44. The second group (the scale of disability 5 - 6.5), N=26. Also 26 patients were in the third group (the scale of disability 6.5 and above). In addition, they were divided into 6 experimental and control groups. Training programs for experimental groups were 12 weeks, three sessions per week and one hour for each session. Factors such as physiological cost index and walking speed were measured with the appropriate tools before and after training. The experimental groups of 1, 2 and 3 each did their own intervention, while the control groups received only stretching exercises. Analysis of data obtained from 96 patients studied was done using descriptive statistics and the analysis of covariance and paired comparing of the adjusted means (P<0.05). ‌‌‌ Results: A significant difference in walking speed or low-intensity failure of the first group ( p=0.000), moderate intensity or the second group (p=0.012) and severe and the third group (= p=0.000), in the experimental group were observed compared with the control group before and after exercise. In addition: significant differences was seen in PCI of patients with low disability intensity of the first group (p= 0.023), moderate intensity or the second group (p= 0.022) and severe or the third group (p= 0.0001), in the experimental group compared with the control group before and after exercise. ‌‌‌ Conclusions: Implementation of Rehabilitation exercises was affective on the comprehensive exercise on MS patientsʹ recovery and reduced the physiological costs, and consequently improved the performance of walking in their physiological and reduced fatigue. According to the results, it is recommended that experts use these exercises as a complementary therapy alongside drug treatments for M.S patients.