روش استدلال در علم فقه

در اين مقاله پس از تحليل روش استدلال فقهي در فقه اماميه و نقاط اساسي تمايز آن با روش استدلال ديگر مذاهب فقهي و مكاتب حقوقي، به تبيين ادله مشترك كه در همه ابواب فقهي سريان دارد و قواعد اختصاصي ابواب مختلف فقهي و تمايز قواعد فقهي و قواعد اصولي پرداخته شده است و سپس تاثير گسترده مرتكزات و مناسبات عرفي بر استدلال فقهي مورد تحليل قرار گرفته و موارد استناد به ارتكازات عرفي در اثبات اصل حكم شرعي يا اثبات صغراي حكم شرعي يا اثبات ظهور و اطلاق و تقييد دليل شرعي تبيين شده است. در بخشي ديگر به ده نكته اساسي روش شناختي استدلال فقهي در فقه معاصر اشاره شده است. نويسنده در پايان، منشا مهم ترين اختلاف روش شناختي در فقه اماميه و عوامل ظهور دو روش اخباري و اصولي را به اختصار مورد بررسي قرار داده است.