ارتقاء فرآيند كنترل ديابت نوجوانان : تحقيق عملكردي مشاركتي

Optimization of Diabetes Control in Adolescents: A Cooperative Action Study

مقدمه و هدف: ديابت قندي يكي از بيماري هاي شايع و خطرناك است كه مطالعات زيادي جهت ارتقاي كنترل آن انجام ولي با توجه به ناكافي بودن روش هاي معمول جهت ارتقاي كنترل ديابت ، اين مطالعه كيفي به منظور بهينه سازي آموزش نوجوانان جهت ارتقاي كنترل ديابت آنها انجام گرديد. مواد و روش ها: تحقيق حاضر يك تحقيق عملكردي مشاركتي بود كه در آن 10 نفر از پرسنل مركز ديابت و 74 نفر از نوجوانان ديابتي و خانواده هاي آنان شركت داشتند كه با 7 نفر از پرسنل و 14 نفر از نوجوانان وخانواده آنان مصاحبه هاي عميق 65 الي 120 دقيقه اي انجام تا مشكلات شناسايي شوند، پس از شناسايي مشكلات توسط مشاركت كنندگان ، جلسات بحث هاي گروهي جهت طراحي برنامه برگزار شد و با تشكيل جلسات هدايت كننده تصميمات اجرايي براي برنامه هاي آموزشي كه توسط مشاركت كنندگان در اولويت قرار گرفته بودند انجام شد، پس از اجراي برنامه هاي تغيير مجددا 21 مصاحبه با مشاركت كنندگان اجرا و مقايسه قبل و بعد از برنامه هاي تغيير انجام وارزشيابي شدند، علاوه بر اين در بخش كمي ميزان قند خون و HbA1c اندازه گيري شدند كه با آزمون آماري تي زوجي واطلاعات كيفي بامقايسه مداوم مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها : با بهينه سازي آموزشي، تزريق ناصحيح انسولين به تزريق صحيح، عدم شناخت نسبت به رژيم غذايي به شناخت نسبت به رژيم غذايي، مراجعه ضعيف به مركز براي دريافت مشاوره به مراجعه مرتب براي دريافت مشاوره ،بي توجهي نسبت به كنترل قند خون و HbA1c به كنترل مرتب قند خون و HbA1c تغيير يافت؛ علاوه بر تغييرات كيفي تغييرات كمي اندازه گيري قند خون ناشتا از 65/69 plusmn 189 به 59.42 plusmn 141.08 (HbA1C ( PV=0/002 از 35/1 plusmn 45/8 به89/ plusmn 98/6 (PV=0/0001) مشاهده شد. بحث و نتيجه گيري: با بهينه سازي آموزشي ، باتوجه به نتايج بدست آمده ناشي از تغييرات نشانگر ان است كه كنترل ديابت در نوجوانان ارتقاء يافته است.

Introduction : Diabetes mellitus is one of the most common and critical diseases, worldwide. Various studies have been conducted to improve diabetes management . However, given the inadequacy of common methods for improving diabetes control, this qualitative study was performed to determine the effects of training optimization in adolescents for promoting diabetes control. Materials and Methods : In this cooperative, action study, 10 personnel from the diabetes clinic and 74 adolescents with diabetes mellitus and their families were enrolled. Overall, indepth interviews (65120 min) were conducted with seven personnel and 14 adolescents (and their families) in order to determine the prevalent problems. After identifying the problems, discussion meetings were held to design programs and decisions regarding educational programs, prioritized by the participants, were implemented in guided meetings. After the implementation of the program, 21 interviews were conducted and the differences before and after program implementation were evaluated. Furthermore, blood glucose and HbA1c levels were measured by paired ttest and qualitative analysis. Results : By optimizing the training program, incorrect insulin injection, lack of knowledge about dietary habits, infrequent referral to hospital and lack of attention to blood sugar and HbA1c were corrected. Furthermore, changes in fasting blood glucose were measured in this study. In addition to qualitative changes, fasting glucose and HbA1C levels changed from 189plusmn 65.69 to 141.08plusmn 59.42 (P=0.002) and from 8.45plusmn 1.35 to 6.98plusmn 0.89 (P=0.0001), respectively. Conclusion : According to the obtained findings, training program optimization resulted in improvements in diabetes management in adolescents.