سازمان‌دهي فضايي تقسيمات شهري مبتني الگوريتم REDCAP (نمونه موردي: منطقه‌بندي اداري كلان‌شهر تهران)

افزايش جمعيت شهري و سازمان‌هاي دخيل در مديريت شهري و زيرساخت‌هاي شهري در سال‌هاي اخير مشكلاتي را در پي داشته است. يكي از اين مشكلات وجود منطقه بندي‌هاي مختلف بر مبناي نيازهاي مختلف سازمان‌هاي شهري است. اين سازمان‌ها جهت سهولت در مديريت و بر مبناي نيازهاي خود، شهرها را به چند منطقه تقسيم كرده‌اند و تشكيلات خود را بر مبناي آن نواحي سازمان داده است و منطقه‌هاي هر يك با ديگري متفاوت است كه بعضي مشكلات شهري از همين تقسيم‌بندي‌هاي متفاوت شهري به وجود آمده است. لذا تمامي سازمان‌ها و نهادهايي كه در مديريت شهري دخالت دارند مي‌بايست در پهنه‌هايي با مرزهاي يكسان قرار گيرند. در راستاي عملي شدن چنين ايده‌اي، پژوهش حاضر در تلاش است تا منطقه بندي اداري نويني بر مبناي استفاده از الگوريتم‌هاي منطقه بندي REDCAP را ارائه دهد. اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي و داده‌هاي آن از سازمان‌هاي مختلف جمع‌آوري‌شده است. در اين پژوهش از 22 شاخص استفاده شد و داده‌هاي اوليه جهت شاخص سازي در قالب واحد فضايي پايه اوليه تجميع شدند. واحدهاي فضايي اوليه با تبديل لايه خطي شبكه معابر به لايه پلي‎گوني تشكيل شد. در مرحله اجراي الگوريتم منطقه بندي، پس از تعيين سه پارامتر تعداد مناطق، اندازه جمعيت اوليه و الگوريتم منطقه بندي، منطقه بندي جديد شكل ايجاد شد. براي ارزيابي خروجي الگوريتم، منطقه بندي جديد با منطقه بندي موجود شهر تهران با استفاده از آماره موران (كه سنجه‌اي براي همگوني مناطق است) بر مبناي شاخص‌هاي منتخب مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان‌دهنده اين است كه منطقه بندي جديد بسيار همگون‌تر و نظام‌مندتر از ناحيه بندي موجود شهر است.