سازمان يافتگي پارادايم گونه هويت ديني و مدرن در هويت نسل جوان

مقدمه: هدف اين مطالعه بررسي چگونگي سازمان يافتگي هويت ديني و هويت مدرن در نسل جوان است. روش: نمونه پژوهش مشتمل بر 60 دانشجوي دانشگاه شهيد بهشتي بود كه به شيوه نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه هاي مقياس دينداري (خداياري فرد، 1389)، پرسشنامه جهت گيري سكولاريستي (مرجائي، 1379)، پرسشنامه هويت مدرن (حاتمي، 1390) و پرسشنامه سنجش عيني هويت من (EOM-EIS2؛ بنيون و آدامز، 1989) بود. داده ها با استفاده از رگرسيون گام به گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه در فرزندان، تعامل هويت مدرن با هر يك از ابعاد باور ديني، وظايف ديني و جهت گيري سكولاريستي، پيش بين هويت يافتگي عقيدتي بود. همچنين بُعد عواطف ديني به تنهايي پيش بين هويت يافتگي بود. نتيجه گيري: نتايج حاكي از آن است كه بعد عواطف ديني (اخلاقيات) به شكل سازگارانه با هويت مدرن منجر به هويت يافتگي مي شود، اما ابعاد ديگر هويت ديني به شكلي ناسازگارانه با هويت مدرن منجر به هويت يافتگي مي شود. هويت جوانان به سمت سازمان يافتگي جديدي تحت عنوان هويت پارادايم گونه در حال حركت است.