پيش بيني سلامت اجتماعي براساس مولفه هاي ناگويي خلقي در كاركنان شهرداري

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پيش بيني سلامت اجتماعي بر اساس مولفه هاي ناگويي خلقي انجام شد. روش: روش اين پژوهش توصيفي- همبستگي بود و جامعه آماري اين مطالعه را تمام كاركنان مناطق 22 گانه شهرداري شهر تهران تشكيل مي دادند كه از ميان آنها 120 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي سلامت اجتماعي كييز (2004) و ناگويي خلقي تورنتو (1986) پاسخ دادند. تجزيه و تحليل داده هاي اين پژوهش با استفاده از آمار توصيفي، همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره انجام شد. يافته ها: نتايج حاصل از همبستگي پيرسون نشان داد كه سلامت اجتماعي با همه مولفه هاي ناگويي خلقي (ناتواني در شناسايي احساسات، ناتواني در توصيف احساسات و تفكر برون مدار) رابطه منفي معناداري دارد (05/0>p). همچنين نتايج بدست آمده از رگرسيون چند متغيره نيز نشان داد كه از ميان مولفه هاي ناگويي خلقي، صرفاً مولفه-ي ناتواني در شناسايي احساسات مي تواند به طور معناداري سلامت اجتماعي را پيش-بيني كند (05/0>p). نتيجه گيري: با توجه به رابطه منفي معنادار مشاهده شده بين ناگويي خلقي و سلامت اجتماعي، مي توان با بكارگيري راهبردهاي درماني مناسب براي ناگويي خلقي در جهت ارتقاي سلامت اجتماعي افراد گامي اساسي برداشت.