راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، اضطراب و تكانشگري در اختلال دوقطبي با و بدون همبودي با اختلال وسواسي - جبري

هدف: ميزان بالاي همبودي ميان اختلال دوقطبي و اختلال وسواسي جبري مي­تواند به دليل فرآيندهاي فراتشخيصي مشترك باشد؛ بنابراين، هدف پژوهش حاضر ارزيابي نقش سه فرآيند راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، اضطراب و تكانشگري در ايجاد و تداوم اختلال دوقطبي و اختلال وسواسي جبري بود. روش: 25 بيمار مبتلا به اختلال دوقطبي (11 زن و 14 مرد)، 25 بيمار مبتلا به اختلال دوقطبي همبود با وسواس/ جبري (12 زن و 13 مرد) و 25 نفر از افراد بهنجار (13 زن و 12 مرد) به روش نمونه­گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع­آوري داده­ها، از فرم كوتاه پرسش­نامه­ تنظيم شناختي هيجان، پرسش­نامه­ تكانشگري و سياهه­ اضطراب بك استفاده شد. داده­ها با استفاده از تحليل چندمتغيري واريانس مورد تحليل قرار گرفت. يافته­ها: نتايج نشان دادند كه بيماران داراي همبودي اختلال دوقطبي و وسواس/ جبري از راهبردهاي سازش­نايافته ملامت خويش و ملامت ديگران بيشتري در مقايسه با افراد بهنجار استفاده مي­كنند (01/0>p). هر دو گروه بيماران از راهبردهاي نشخوارگري و فاجعه­سازي بيشتري نسبت به افراد بهنجار بهره مي­گيرند و نمرات بيماران داراي اختلال همبود در اين راهبردها بيشتر از بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي به تنهايي بود (01/0>p). هر دو گروه بيماران از راهبردهاي سازش­يافته تمركز مجدد مثبت، ارزيابي مجدد و ديدگاه ­گيري كمتري در مقايسه با افراد بهنجار استفاده مي­كردند (01/0>p). همچنين، در متغيرهاي اضطراب، مولفه هاي شناختي/ توجهي، حركتي و بي­برنامگي تكانشگري هر دو گروه بيماران نمرات بيشتري از افراد بهنجار كسب كردند؛ درحالي كه ميانگين نمرات بيماران داراي اختلال همبود بيشتر از بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي به تنهايي بود (01/0>p). نتيجه­گيري: اضطراب، تكانشگري و برخي از راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (ملامت خويش، نشخوارگري و فاجعه­سازي) فرآيندهاي فراتشخيصي بوده و مي­توانند در ايجاد و تداوم اختلال دوقطبي و اختلال وسواسي جبري نقش مهمي ايفا كنند.