آزوفا سينمايي: كاربرد فيلم سينمايي در آموزش زبان و فرهنگ ايران به غيرفارسي‌زبانان

Azofa with Cinema: The Use of Films for Teaching Persian Language and Iranian Culture to Non-Persian Speakers

هدف مقالۀ حاضر بررسي و امكان‌سنجي كاربرد فيلم سينمايي به ‌عنوان منبعي براي تهيه و تدوين مواد درسي در دوره‌هاي آزوفا (آموزش زبان و فرهنگ ايران به غيرفارسي‌زبانان) است. در مقاله به اين پرسش پاسخ داده مي‌شود كه چگونه مي‌توان بر مبناي يك فيلم سينمايي ايراني طرحي درسي ارائه داد كه نكات زباني و فرهنگي مورد نظر در برنامه‌هاي آزوفا را داشته باشد (زرودا، 2006؛ گارن، 2012). اين پژوهش كه از نوع كتاب‌خانه‌اي است، با استفاده از روش توصيفي ‌ـ ‌تحليلي، امكان آموزش واژگان، مهارت‌هاي شنيدن، گفتن، خواندن و نوشتن و نيز معرفي فرهنگ ايراني به غيرفارسي‌زبانان را بر اساس فيلم سينمايي رنگ خدا ساختۀ مجيد مجيدي (1997)، ارزيابي مي‌كند. در اين راستا نقش فرهنگ و اهميت توانش بينافرهنگي در آموزش زبان (مِيِر، 1991؛ بايرام، 1997) مبناي نظري پژوهش قرار گرفته است. بررسي نشان مي‌دهد كه فيلم سينمايي به‌درستي مي‌تواند به ‌عنوان منبعي غني براي آموزش كارآمد زبان فارسي و فرهنگ ايراني به غيرفارسي‌زبانان به ‌كار گرفته شود. بدين منظور، انتخاب فيلم و رويكرد آموزشي مناسب بايد با توجه به ويژگي‌هاي ساختاري و محتواي فيلم و نيازهاي زبان‌آموزان صورت پذيرد. علاوه ‌بر اين، ضرورت دارد كه تعداد محدود مدرسان تواناي ايراني در خارج از كشور و نبود مجموعه‌اي ارزيابي‌شده و در دسترس از فيلم‌هاي سينمايي ايراني در طراحي برنامۀ درسي فيلم‌محور به‌دقت مورد توجه قرار گيرد.

The present article aims at studying the feasibility of using films as a source to provide teaching material for Azofa (teaching Persian language and Iranian culture to nonPersian speakers). The question which the present article seeks to answer is how, based on an Iranian film, a syllabus may be designed which includes the linguistic and cultural points required by the Azofa program (Zoreda, 2006; Garn, 2012). This librarybased research (which uses the analyticaldescriptive method) assesses the possibility of teaching vocabulary and the skills of listening, speaking, reading and writing, as well as of introducing Iranian culture, to nonPersian speakers, based on the film “Colour of Paradise”, directed by Majid Majidi (1997); thus, the role of culture and the importance of intercultural competence in language teaching (Meyer, 1991; Byram, 1997) constitutes the theoretical basis for the research. Studies show that films may be properly used as a rich resource for the efficient teaching of Persian language and Iranian culture to nonPersian speakers. To this end, appropriate films and teaching approaches should be chosen with respect to the structural features and content of the films and the learners’ needs. In addition, the limited number of proficient Iranian teachers abroad and the absence of evaluated and accessible collections of Iranian films should be carefully taken under consideration when designing a filmbased syllabus.