بررسي مقايسه‌اي رويكرد توسعه‌اي دولت‌هاي هفتم و هشتم (اصلاحات) و نهم و دهم (عدالت)

Comparative approach to development in the governments of seventh and eighth (Reform) and ninth and tenth (Justice)

اين پژوهش براساس چارچوب نظري دولت توسعه‌گرا به بررسي رويكرد و عملكرد توسعه‌اي دولت‌هاي ايران در فاصله سال‌هاي مياني 1376 تا 1392 مي‌پردازد. روش تحقيق در اين مقاله، مبتني بر روش تحليل محتوا و بصورت توصيفي- تحليلي مي‌باشد. فرض اساسي تحقيق نيز اين است كه رويكرد و نگرش مثبت به مؤلفه‌هاي دولت توسعه‌گرا و تقويت اين مؤلفه‌ها، دولت‌هاي هفتم و هشتم را به ايده دولت توسعه‌گرا نزديك‌تر كرده است. بدين ترتيب كه نگرش مثبت به مؤلفه‌هاي متعارف توسعه، تصور پيوند توسعه ملي با آشتي با نظام بين‌الملل و اتخاذ سياست تنش‌زدايي در روابط خارجي، در كنار اولويت بخشي به توسعه سياسي ، توجه به نهادهاي مدني و اصلاحات سياسي در عرصه داخلي، مهم‌ترين ويژگي‌هاي رويكردي دولت‌هاي هفتم و هشتم نسبت به توسعه بوده است. ترديد در مؤلفه‌هاي متعارف توسعه و اولويت بخشي به ديپلماسي عمومي در روابط خارجي، تأكيد بر شعار تحقق عدالت درعرصه داخلي و توجه بسيار كم رنگ به مقوله تحزب و احزاب سياسي، مهم‌ترين ويژگي‌هاي رويكردي دولت‌هاي نهم و دهم نسبت به توسعه بوده است. از نظر عملكردي نيز، هر دو دولت موفقيت‌ها و عدم موفقيت‌هايي در قبال توسعه داشته‌اند. مهم‌ترين تفاوت رويكردي وعملكردي دولت‌هاي مذكور در روابط بين‌الملل ، توسعه سياسي وتوجه به نهادهاي مدني و احزاب، كنترل فساد و افزايش شفافيت بوده است.

This study examines the comparative approach by Iranian states to development in the mid-1376 to 1392. The basic premise of the research is that according to a survey of development indicators considered by the two governments, the governments showed different functions to development. Thus, the reformist government matching to global institutions and considering conditions prevailing in the international system took detente in the field of foreign policy and adopted the strengthening of civil society-based political reforms and in the economic sphere also tried to move on the basis of norms of international institutions. In contrast, the ninth and tenth governments adopted a policy of confrontation with the international system and targeting Western countries as a causes of global crisis while they Want to change the status quo and create equitable world, and follow up the solution of major problems of Iran not in European capitals but also in the East. Domestically, the government is also relying on the rise of self, pay no attention to parties; relying on poor classes took the populist development.