مدل ساختاري ويژگي‌هاي شخصيتي و حمايت اجتماعي ادراك‌ شده با ميانجي‌گري سبك‌هاي دفاعي در افكار خودكشي سربازان

مقدمه: افكار خودكشي به باورهايي گفته مي‌شود كه فرد در مورد كشتن خودش دارد، كه از برنامه‌ريزي دقيق براي خودكشي تا يك احساس قابل ملاحظه را دربرمي‌گيرد اما شامل اقدام نهايي نمي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي عوامل مؤثر در افكار خودكشي و تعيين نقش پيشگيري‌كننده آنها در سربازان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگي از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري شامل سربازان يك واحد نظامي در استان‌هاي تهران و البرز بود كه 540 نفر از آنان به طور تصادفي خوشه‌اي انتخاب و پرسشنامه‌هاي مورد نظر را تكميل نمودند. نتايج: تأثيرات مستقيم و غيرمستقيم ويژگي‌هاي شخصيتي و حمايت اجتماعي ادراك‌شده بر افكار خودكشي در سطح 0/01 و 0/05 و همچنين تأثير مستقيم سبك‌هاي دفاعي بر آن در سطح 0/01 معنادار بود. بحث: مدل پژوهش با داده‌ها برازش قابل قبولي داشت و روابط ساختاري مفروض تأييد شدند. متغيرهاي آشكار داراي ضريب مسير معناداري با متغيرهاي مكنون خود بودند. از اين مدل مي‌توان به منظور طراحي يك الگوي مداخله‌اي روان‌شناختي با هدف پيشگيري و مهار افكار خودكشي در بين سربازان و همچنين طراحي و اجراي برنامه‌اي جامع به منظور غربالگري سربازاني كه در معرض آسيب خودكشي يا خودزني قرار دارند استفاده كرد.