بررسي و تحليل عوامل موثر بر ناكارآمدي نظام سياستگذاري در ايران

The Analysis of Affecting Factors in Inefficiency of Iran’s Policy Making System

سياستگذاري ، فرآيندي است كه در نظام هاي حكومتي  مختلف، شكلي خاص و ماهيتي ويژه دارد. ماهيت نظام سياستگذاري  تابعي است از مختصات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي. ميزان موفقيت يك نظام سياستگذاري  يا عدم موفقيت آن در تحقق اهداف نيز در درون چرخه‌اي از عوامل فوق تعيين خواهد شد. پرسش اصلي اين نوشتار اين است كه چرا نظام سياستگذاري  در ايران تاكنون ناكارآمد بوده است؟ اين تحقيق با تكيه بر شرايط اقتضايي جمهوري اسلامي ايران، قصد دارد تا عوامل مؤثر بر ناكارآمدي نظام سياستگذاري  كشور را در ذيل اجزاء شش‌گانه نظام حقوقي غير منسجم، ساختار سياسي نامساعد، شكاف‌هاي اجتماعي متعدد، بستر فرهنگي نامناسب، اقتصاد رانتير و در نهايت مسئله عدم انتظام در سياستگذاري با استفاده از روش تحليل اسنادي مورد بررسي قرار دهد.

Policy making is a process that is particular nature and special form in different countries. The nature of policy making system depends on political, economic, social and cultural features. Success or failure of the policy making system in achieving its goal will determine within a cycle of the above factors. In this paper, our main question is why Iran’s policy making system is inefficient. This paper tries to analyze affecting factors in inefficiency of Iran’s policy making system by document method. These factors include noncoherent legal system, unfavorable political structure, multiple social cleavages, inappropriate cultural context, rentier economy and finally lack of discipline policy.