سياستگذاري پژوهش و توسعه در سازمان‏هاي فرهنگي مردم‏شناسانه: مطالعه‌ موردي صنايع فرهنگي

Research and Development Policy in the Cultural-Anthropological Organizations: A Case Study on the Cultural Industries

پژوهش و توسعه (R& D) اشاره به اثر خلاقانه و كارآفرينانه با روال قاعده‏مند براي افزايش دانش درباره انسان، فرهنگ و جامعه و استفاده آن دانش براي كاركردهاي جديد است. پژوهش و توسعه معمولاً در حوزه‏هاي صنعتي، فناوري و دارويي به كار مي‏رود. امّا از آن‌جا كه حوزه فرهنگي نيز نياز به تداوم و گسترش دارد، انجام پژوهش توسعه‏اي امري ضروري در سازمان‏هاي فرهنگي مردم‏شناسانه محسوب مي‎گردد. بر اين اساس پرسش محوري مقاله اين است كه سازمان‏هاي فرهنگي براي استفاده از پژوهش و توسعه رايج در سازمان‏هاي صنعتي چه الزاماتي را بايد رعايت كنند. تأكيد اين مقاله بر سازمان‏هاي فرهنگي مردم‌شناسانه است و پنج الزام مهم باز‌نگريستن به محيط پيراموني، نگاه مبادله‏اي داشتن، استفاده از امكانات رسانه‏اي، بهره‏گيري از ويژگي‏هاي هنري و در نهايت توجه به الزامات فناورانه ضروري مي‌باشند.

Research and Development (RD) deals the ingeniously, scholarly and entrepreneurship working on the humankind, culture and society and also how it could be developing into the novel spheres. RD exercised before in the Industries, technologies and drags as usual. Now it is time to encourage it into the cultural organizations too. As the main question what implications of RD like the industries applied do need to do in the cultural organizations? There are five pivotal implications such as being openminded on the related environment, having interchangeably perception, enjoying the media facilities, using the artisticcreative characteristics and also technology. And the last Cultural Industries are the neglected chain examines as a case study too.