واكاوي يك تجربه‌ مهم ملي در عرصه‌ سياستگذاري عمومي: هدفمند‌سازي يارانه‌‌ها

Tragetization of Subsidies: Necessity of Having a Systemic View

تجربه افزايش شديد قيمت حامل هاي انرژي با هدف اصلاح ساختار اقتصادي در زمره مهم‌ترين سياست‌هاي اقتصادي دولت طي بالغ بر 3 سال اخير محسوب مي شود. اين سياست آثار گسترده اي بر روي اقتصاد خانوارها، بنگاه هاي اقتصادي و بودجه دولت گذاشته و پيامدهاي غير اقتصادي آن نيز بسيار جدي و وسيع بوده است. اين مقاله با رويكرد تاريخي تحليلي بر اساس الگوي نظري دولت رانتي به ارزيابي اين تجربه مهم پرداخته است. يافته‌ها حاكي از آن است كه سياست مزبور دور باطل ركود تورمي و وابستگي به مسير طي شده را از منظر افزايش اتكاء به رانت نفتي افزايش داده و بر اين اساس احتمال استمرار اين سياست با وجود اذعان سياست‌گذاران به شكست آن هم‌چنان وجود دارد.

The experience of high rise in prices of energy derivatives aimed at reforming economic structure has been one of the most important economic policies of Iranian government especially during the last three years. Households, firms and government budget have particularly been affected. Its noneconomic impact has been much more serious and widely spread. Following historical and analytical approach in this paper, we look at the rentier state argument to substantiate our discussion on this important phenomenon in Iran. Our finding indicate that policy prescription offered produce contrary result leading to vicious circle of stagflationary tendencies and strengthening path dependency on oil rents. Thus, despite acknowledging its harmful impact, it seems imperative on the part of policy makers and government authorities to rely on oil rent and path dependency continues.