استعاره وجود به مثابه نور در فلسفه ملاصدرا

The Existence as Light Metaphor in Mulla Sadra’s Philosophy

ليكاف با نقد ديدگاه ارسطويي درباره استعاره، نظريه شناختي استعاره را پايه‌گذاري كرد. با فرض پذيرش نظريه شناختي استعاره، مفاهيم انتزاعي مطرح در فلسفه اسلامي نيز به‌واسطه استعاره‌هاي مفهومي قابل فهم مي‌شوند. اين استعاره‌ها اغلب به صورت ناخودآگاه از سوي فلاسفه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. وجود به‌عنوان يكي از مهمترين پايه‌هاي فلسفه ملاصدرا به‌واسطه استعاره‌هاي متعددي مفهوم‌سازي مي‌شود. استعاره «وجود نور است»، تجربه متعارف ما از پديده محسوس نور را در قالب مجموعه‌اي از توصيفات وارد متافيزيك صدرايي كرده و جهت مفهوم‌سازي وجود به‌كار مي‌گيرد. استعاره مذكور در متافيزيك و معرفت‌شناسي صدرايي نقش به‌سزايي دارد. تشكيك وجود مبتني بر اين استعاره قابل فهم مي‌شود. همچنين بر اساس اين استعاره، وجود متصف به ويژگي «ظاهر بذاته و مظهر لغيره» مي‌شود.

Lakoff criticized Aristotelian view of metaphor and founded cognitive theory of metaphor. Assuming the acceptance of this theory, abstract concepts in Islamic philosophy are understood by conceptual metaphors. The conceptual metaphors are often unconsciously used by the philosophers. The existence as one of important bases of Mulla Sadra’s philosophy is conceptualized by several conceptual metaphors. “Existence Is Light” metaphor imports our conventional experiences of sensible light in format of systematic descriptions to Mulla Sadra’s metaphysics and applies it to the conceptualization of the existence. The mentioned metaphor plays remarkable role in Sadrian metaphysics and epistemology. The gradation of the existence is understood by this metaphor; the existence, like light, can be intense or weak. According to this metaphor, the existence, like light, is self-manifesting and makes others apparent.