بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر رفتارهاي فرانقشي و تعهد سازماني: آزمون نقش ميانجي مسؤليت پذيري اجتماعي

commitment: Testing the Role of Mediating of Social responsibility

منابع انساني به عنوان يكي از سرمايه هاي اصلي سازمان ها به شمار مي روند. اثربخشي اين سرمايه در پرتو فراهم ساختن محيط كار مناسب و زمينه ارتباط و همكاري با ديگر اعضاء سازمان و مشاركت در  امور و مسائل مربوط به سازمان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر رفتارهاي فرانقشي و تعهد سازماني با نقش ميانجي مسؤليت پذيري اجتماعي انجام شده است. روش تحقيق ، توصيفي و طرح پژوهشي همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان دانشگاه اروميه مي باشد كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم هر طبقه 275 نفر به عنوان نمونه آماري جهت مطالعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از چهار پرسشنامه استاندارد  سرمايه اجتماعي ، مسؤليت پذيري اجتماعي، رفتارهاي فرانقشي و تعهد سازماني استفاده شد. داده هاي تحقيق پس از جمع آوري با استفاده نرم افزارهاي آماري Amos, SPSS تحليل شدند. نتايج الگويابي معادلات ساختاري نشان داد كه : اثر مستقيم سرمايه اجتماعي بر مسؤليت پذيري اجتماعي (0/26) مثبت و معني دار مي باشد. اثر مستقيم مسؤليت پذيري اجتماعي بر رفتارهاي فرانقشي (0/24)  و تعهد سازماني  (0/62) مثبت و معني دار مي باشد. اما اثر مستقيم سرمايه اجتماعي بر رفتارهاي فرانقشي  و تعهد سازماني  معني دار نمي باشد. اثر غير مستقيم سرمايه اجتماعي بر رفتارهاي فرانقشي (0/06) و تعهد سازماني (0/16) با ميانجي گري مسؤليت پذيري اجتماعي مثبت و معنادارمي باشد. بر اين اساس 06/0 درصد از واريانس رفتارهاي فرانقشي، 0/07 درصد از واريانس از مسؤليت پذيري اجتماعي و 0/39 درصد از واريانس از واريانس تعهد سازماني قابل تبيين است.  در نتيجه از عوامل موثري كه هر سازمان در راستاي تعهد سازماني و رفتارهاي فرانقشي كاركنان بايد مد نظر قرار دارد مسئوليت پذيري اجتماعي و سرمايه اجتماعي است.

Human resources could be considered as one of the main investment organizations. The effectiveness of this capital is based on providing an appropriate working environment and communication and cooperation with other members of the organization and participation in the affairs of the organization. The purpose of this study is to investigate the effect of social capital in anticipation ExtraRole behavior and organizational commitment considering mediating role of social responsibility. The current research method is descriptive and uses survey based on structural equations model. The statistical population includes the employees of Urmia University. 275 cases are selected by Multistage cluster for study. Data were gathered through four standard questionnaires: social capital, social responsibility, ExtraRole Behavior and organizational commitment. The data after collecting was analyzed using the SPSS and Amos. Results of structural equation modeling showed that: Direct effect of the social capital on the social responsibility (0/26) is positive and significant. Direct effect of the social responsibility on the ExtraRole behaviors (0/24) and organizational commitment (0/62) is positive and significant. But direct effect of social capital on ExtraRole behavior and organizational commitment is not significant. Indirect effect of the social capitl on ExtraRole behavior (0/06) and organizational commitment (0/16) with intermediary of social responsibility is positive and significant. Regarding to these results 0/06 percent of the variance in extrarole behaviors, 0/07 percent of the variance of social responsibility and 0/39 percent of the variance in organizational commitment can be explained. So the factors should be considered in any organization in terms of organizational commitment and extrarole behaviors of staff are social responsibility and social capital.