مروري بر خشكي چشم و درمان آن از ديدگاه طب سنتي ايران

مقدمه: خشكي چشم يكي از شايع‌ترين دلايل مراجعه بيماران به چشم‌پزشك مي‌باشد كه باعث افزايش ريسك بيماري‌هاي چشم و علائم پردردسر در فعاليت‌هاي مختلف فرد مي‌شود. درمان‌هاي اوليه در بهترين حالت يك بهبوددهنده علامتي سطحي و گذراست و در برطرف‌كردن آسيب‌هاي سطح چشم و التهاب كه بيشتر مبتلايان به خشكي چشم از آن رنج مي‌برند، ناتوان است. از طرف ديگر افزايش شيوع اين بيماري به دنبال استفاده از لنزهاي تماسي و اعمال جراحي روي قرنيه مانند لازيك، اهميت درمان و پيشگيري از بروز بيشتر آن را دوچندان كرده است. خشكي چشم در منابع طب سنتي تحت عنوان «خشونت القرنيه» مورد بحث قرار گرفته است. هدف از اين مطالعه بررسي ديدگاه اين مكتب در مورد خشكي چشم و درمان‌هاي آن مي‌باشد.روش: در اين مطالعه‌ مروري، منابع طب سنتي مانند طب اكبرى، نور العيون و جامع الفنون، تذكرة الكحالين، أمراض العين و معالجاتها، الأغراض الطبية و المباحث العلائية، طب العيون، القانون في الطب، اكسير اعظم و شرح الاسباب و منابع طب نوين از كتب معتبر چشم‌پزشكي و موتورهاي جستجو مانند Google Scholar ، Pubmed در مورد خشكي چشم و درمان‌هاي ارائه‌شده مورد بررسي قرار گرفته است.يافته‌ها: «خشونت القرنيه» يكي از انواع بيماري‌هاي قرنيه مي‌باشد. در اين بيماري، خشكي قرنيه، ريزش اخلاط غير طبيعي (تيز و شور) و مصرف داروهاي پرحدت، باعث از بين‌رفتن رطوبت قرنيه و ايجاد ناهمواري در سطح آن مي‌شوند كه در نتيجه باعث از بين‌رفتن شفافيت قرنيه و اختلال در عبور نور از آن شده و منجر به بروز علامت‌هايي مثل احساس حركت جسمي زبر و خشن در هنگام پلك‌زدن مي‌شود. درمان‌هاي ارائه‌شده شامل درمان‌هاي موضعي (قطره و ضمادهاي چشمي)، دستورات غذايي خاص و پاكسازي خلط مسبب مي‌باشد.بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به دستاوردهاي علمي حكماي طب سنتي در زمينه خشكي چشم و درمان‌هاي متنوع آن، اميد است به راهكارهاي مناسبي جهت ارزيابي و درمان خشكي چشم برسيم.