بررسي ارتباط بين سيرت اساتيد با آموزش مبتني بر ديالوگ (مطالعه مورد؛ دانشگاه اصفهان)

در اين پژوهش به بررسي ارتباط بين سيرت نيكو اساتيد با آموزش مبتني بر ديالوگ از منظر دانشجويان دانشگاه اصفهان با روش مدلسازي معادلات ساختاري پرداخته شده است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه ي گردآوري داده ها، توصيفي همبستگي است. جامعه آماري اين پيمايش 13281 نفر از دانشجويان دانشگاه اصفهان در سال تحصيلي 92-1391بود كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي تعداد 220 نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روايي محتوايي پرسشنامه از طريق بازبيني توسط كارشناسان مربوطه تاييد شد و پايايي كل پرسشنامه نيز به روش آلفاي كرونباخ 0.97 محاسبه گرديد. براي تحليل داده ها نيز از نرم افزارهاي آماري SPSS و Smart PLS و AMOS استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه در كليت امر بين سيرت نيكوي اساتيد و آموزش مبتني بر ديالوگ رابطه بالايي وجود دارد t=60/95 و همچنين در ارتباط با فرضيات فرعي نيز نتايج حاكي از آن است كه بين هر يك از ابعاد سيرت نيكو؛ تواضع، شوخ طبعي، حكمت، شور و اشتياق، غمخواري بر آموزش مبتني بر ديالوگ رابطه وجود دارد. رابطه ي دو بعد سيرت نيكو؛ صداقت و شجاعت بر آموزش مبتني بر ديالوگ مورد تاييد قرار نگرفت. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه تحقق آموزش مبتني بر ديالوگ، در نظام هاي آموزشي، نيازمند اساتيدي است كه از سيرت نيكوي برخوردار باشند.