بررسي مصرف آبزيان و فرآورده هاي شيلاتي در شهر رشت و شناسايي عوامل موثر بر تقاضا

اصلاح و تغيير ساختار تغذيه اي يك جامعه نيازمند جمع آوري اطلاعات مرتبط از آن است. از اينرو وضعيت مصرف آبزيان مردم شهر رشت با تكميل 500 پرسشنامه بطور تصادفي طبقه اي در سال 1392 بررسي شد. حجم نمونه از آزمون كوكران محاسبه و اطلاعات جمع آوري شده به روش آمار توصيفي با نرم افزار Spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. مصرف محصولات شيلاتي به ميزان يكبار در هفته از بيشترين فراواني (75/32%) برخوردار بود و دفعات مصرف آبزيان با فاصله زماني بيش از يك ماه كم ترين سهم را داشتند. از نظر فصل بيشترين ميزان مصرف در فصل زمستان(48/46%) و كم ترين در فصل تابستان (07/13%) بود. الويت مصرف با فراواني 25/92% مربوط به محصولات شيلاتي تازه بود. در بين ماهيان پرورشي الويت انتخاب به ترتيب شامل قزل آلاي رنگين كمان، آمور، فيتوفاگ و كپور بود. در ماهيان دريايي نيز مصرف ماهيان دريايي شمال نسبت به ماهيان جنوب در الويت بودند. عمده مصرف آبزيان بصورت سرخ كرده(75/91%) بود. در 25/57% پاسخگويان، گران بودن محصولات شيلاتي را عامل اصلي عدم مصرف آبزيان دانستند. 5/19% بوي بد و ظاهر نامناسب، 16%، نشناختن آبزيان به عنوان يك غذاي مناسب و در 25/7% موارد آشنا نبودن مردم با روش هاي طبخ را از عوامل بازدارنده در مصرف محصولات شيلاتي معرفي كردند. 5/55% پاسخ دهندگان كاهش قيمت و 2/28% تبليغات رسانه اي را موثرترين عامل براي افزايش مصرف اعلام نمودند كه سهم تلويزيون از تبليغات رسانه اي 87/77% بود. در نهايت 22% پاسخگويان علاقمندي خود به مصرف محصولات شيلاتي را خيلي زياد، 5/49% زياد، 24% كم و 5/4% در حد صفر بيان كردند.