نقش ميانجيِ احساس انرژي در رابطه‌ي بين اخلاق كاري اسلامي و تمايل به ترك خدمت

هدف اين پژوهش بررسي نقش ميانجي احساس انرژي در رابطه‌ي بين اخلاق كاري اسلامي با تمايل به ترك خدمت بود. روش تحقيق از حيث هدف، توسعه­اي-كاربردي و از حيث شيوه‌ي جمع‌آوري داده‌ها، توصيفي- همبستگي مي‌باشد. جامعه‌ي آماري تحقيق شامل كليه كاركنان سازمان تبليغات اسلامي خراسان رضوي (204 نفر) در سال 1392 بود كه سرشماري شدند. ابزارهاي جمع‌آوري داده‌هاي اين تحقيق، پرسشنامه‌هاي اخلاق كاري اسلامي ، احساس انرژي در كار و تمايل به ترك خدمت بودند. سپس داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل مسير در نرم‌افزارLisrel  مورد تحليل قرار گرفت. نتايج بيانگر اين بود كه: اخلاق كاري اسلامي بر احساس انرژي كاركنان اثر مثبت معني‌داري دارد. احساس انرژي كاركنان بر تمايل به ترك خدمت آنها اثر منفي معني‌داري دارد. اخلاق كاري اسلامي بر تمايل به ترك خدمت كاركنان اثر مستقيم منفي معني‌داري ندارد. بنابراين مدل نهايي تحقيق پس از حذف مسير مستقيم اخلاق كاري اسلامي بر تمايل به ترك خدمت از برازش مطلوبي برخوردار شد. لذا لزوم توجه به دلايل ترك خدمت كاركنان با رويكرد احساس انرژي در سازمان‌ها مشخص مي­شود.