بررسي عوامل موثر بر وقوع نزاع و درگيري و راهكارهاي پيشگيري از آن در استان خراسان شمالي

نزاع و درگيري يكي از مصاديق خشونت در جوامع بوده و پديدهاي اجتماعي است كه در تمام دورهها كموبيش ديده ميشود. امروزه نزاع و درگيري يكي از شاخصهاي مهم وجـود خشونت در جامعه تلقي ميشود كه بين افراد به وقوع ميپيوندد و همهساله بر اساس آمار و اخبار، تعدادي قرباني ميگيرد. هدف اصلي اين مقاله، بررسي عوامل موثر بر وقوع نزاع و درگيري و راهكارهاي پيشگيري از آن در استان خراسان شمالي است. اين پژوهش از نوع پيمايشي بوده و تعداد اعضاي جامعه آماري آن، بر اساس آمار سرشماري مركز آمـار ايران در سال 1390، 867727 نفر ميباشد. حجم نمونه آماري بر طبق جدول مورگان 384 نفر و تحقيق حاضر شامل كليه افراد مرد و زن بين 18 الي 60 سال ساكن در استان خراسان شمالي ميباشد؛ همچنين ابزار اندازهگيري اين پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بوده است. نمونه تحقيق، با استفاده از روش نمونهگيري خوشهاي چندمرحلهاي انتخاب شد. بر اساس يافته هاي توصيفي، 68 درصد پاسخگويان مرد و 32 درصد از كل پاسخگويان، زن بودند. به لحاظ وضعيت تاهل نيز 43 درصد را افراد متاهل و 57 درصد را افراد مجرد تشكيل دادند و ميانگين سن پاسخگويان 28 سال بود. از نظر ميزان تحصيلات، 1 درصد بيسواد، 7 درصد زير ديپلم، 33 درصد ديپلم، 16 درصد فوقديپلم، 35 درصد ليسانس و 8 درصد فوقليسانس و بالاتر بودند. نتايج آزمون فرضيات نشان داد كه بين متغيرهاي سن، ميزان تحصيلات، ميزان درآمد، بين تجربه عيني نزاع و ميزان گرايش به نزاع رابطه معنادار وجود دارد. همچنين بين وضعيت تاهل و دسترسي به امكانات، رضايت از زندگي و عدم اعتماد به نيروي انتظامي و ميزان گرايش به نزاع رابطه معنادار وجود دارد. ازاينرو عوامل فوق ميبايستي مورد مطالعه دقيق قرار گيرند تا ميزان گرايش به نزاع در افراد كمتر شود.