رابطه امنيت و اعتماد اجتماعي و ميزان نشاط اجتماعي (مطالعه موردي شهرستان بجنورد)

امنيت به مفهوم رهايي از ترس و خطر و احساس دوري از هرگونه تعهد، يكي از نيازهاي اصلي و اساسي انسانها از آغاز زندگي بوده است. امنيت در اين معنا، پيوند عميقي با ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جامعه دارد. بنابراين، احساس امنيت تحت تاثير عوامل مختلفي شكل ميگيرد كه يكي از اين عوامل، سرمايه اجتماعي است. سرمايه اجتماعي از مولفههاي متعددي تشكيل شده كه اعتماد اجتماعي، يكي از تاثيرگذارترين آنها بر ارتقا يا كاهش ميزان امنيت اجتماعي در هر جامعه شناخته شده است. نمونه تحقيق، متشكل از 384 نفر از افراد بالاي 15 سال شهرستان بجنورد است كه با استفاده از روش نمونهگيري متناسب با حجم انتخاب شده است، روش تحقيق پيمايشي و با استفاده از ابزار پرسشنامه است. همچنين با استفاده از نرمافزار spss به تجزيهوتحليل دادهها پرداخته شده است. دو مولفه امنيت و اعتماد اجتماعي بهعنوان متغير مستقل در نظر گرفته شده اند كه تاثيرشان را بر متغير وابسته نشاط اجتماعي بررسي كردهايم.. نتايج اين تحقيق نشان داد مقدار سطح معناداري نشاط اجتماعي و امنيت اجتماعي برابر 28/0 (بيشتر از 05/0) ميباشد؛ لذا به اين صورت استنتاج ميشود كه بين دو متغير رابطه معناداري وجود ندارد. همچنين رابطه اعتماد اجتماعي و نشاط اجتماعي سطح معناداري برابر 0/0 (كمتر از 05/0) ميباشد؛ لذا به اين صورت استنتاج ميشود كه بين دو متغير رابطه معناداري وجود دارد و از آنجاييكه مقدار ضريب همبستگي مثبت است، به اين معنا كه هر چه اعتماد اجتماعي بيشتر باشد، نشاط اجتماعي افراد هم بيشتر ميشود و در نتيجه، فرضيه فرعي ما با 99 درصد اطمينان تاييد ميگردد.