بررسي تأثير رابطه ميان دينداري و سرمايه اجتماعي بر ميزان نشاط اجتماعي در ميان گردشگران مذهبي ايراني (مورد مطالعه شهر مشهد)

از جمله نيازهاي اساسي زندگي انسان شادابي و زيستن با نشاط است؛ از آنجا كه سفر يكي از راهكارها براي شادشدن است، بنابراين گردشگري مذهبي مي‌تواند به نشاط زائران بينجامد و امكان جذب آنان را به مكان مقدس به دفعات بيشتر موجب شود. عوامل مختلفي بر ايجاد نشاط و افزايش آن تأثيرگذارند كه از آن جمله مذهب و دينداري و سرمايه اجتماعي مي‌توانند اهميت بالايي داشته باشند. در واقع مذهب يكي از عوامل سازنده كاركردهايي است كه سرمايه اجتماعي مي‌تواند آنها را داشته باشد. فعاليت‌هاي مذهبي داراي كاركردهايي هستند كه در‌نهايت موجب افزايش نشاط مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ميان دينداري و سرمايه اجتماعي افراد و رابطه ميان دو متغير نامبرده با نشاط اجتماعي انجام شده است. روش پژوهش پيمايشي بوده و جامعه نمونه 400 نفر از گردشگران مذهبي ايراني مشهد مقدس مي‌باشند. رويكرد پژوهش نيز بنيادي−كاربردي است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از رابطه سرمايه اجتماعي و دينداري با يكديگر مي‌باشد و رابطه معنادار اين دو متغير با متغير وابسته نشاط اجتماعي است. نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان مي‌دهد كه متغيرهاي مستقل اصلي (25/9 درصد) تغييرات متغير وابسته را تبيين مي‌كنند.