تأثير رابطه پزشك و بيمار بر رفتار اطلاع‌يابي سلامت بيماران ديابتي

زمينه و هدف: رابطه مطلوب پزشك و بيمار و ارائه هرچه صحيح‌تر خدمات منجر به كنترل و بهبود بيماري مي‌گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير رابطه پزشك و بيمار بر رفتار اطلاع‌يابي سلامت بيماران ديابتي انجام شده است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي ـ تحليلي است كه بر روي 362 نفر از بيماران مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به مراكز درماني دولتي شهر اصفهان در سال 1392 انجام شده است. نمونه‌گيري به روش تصادفي طبقه‌اي صورت گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه lango بوده است. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.ملاحظات اخلاقي: رضايت آگاهانه شفاهي شركت‌كنندگان كسب و به آنان اطمينان خاطر داده شد كه اطلاعات جمع‌آوري‌شده محرمانه نگاه داشته خواهد شد.يافته‌ها: از ديدگاه بيماران بين رفتار اطلاع‌يابي افرادي كه به پزشك خود متكي هستند با افرادي كه به پزشك متكي نيستند، در بعد دريافت اطلاعات، تفاوت معني‌داري وجود داشت (0/003=P). همچنين بين مشورت با پزشك و سه بعد از ابعاد چهارگانه رفتار اطلاع‌يابي سلامت بيماران ديابتي و بين رضايت از انتقال اطلاعات پزشكي به بيمار با بعد منابع اطلاعاتي رفتار اطلاع‌يابي بيماران رابطه معني‌داري وجود داشت (0/05> P). در بررسي رابطه بين رضايت از انتقال اطلاعات پزشكي به بيمار با رفتار اطلاع‌يابي سلامت بيماران، تنها بين مؤلفه كسب اطلاعات از رسانه‌هاي سنتي در افراد راضي و افراد ناراضي از شيوه انتقال اطلاعات از پزشك تفاوت معني‌داري وجود داشت (0/05>P).نتيجه‌گيري: يافته‌ها حاكي از تأثير رابطه پزشك و بيمار بر رفتار اطلاع‌يابي سلامت بيماران مورد مطالعه بود، لذا توصيه مي‌شود پزشك اطلاعات لازم را در حين مشاوره در اختيار بيماران قرار دهد كه اين امر مستلزم شناسايي نيازهاي اطلاعاتي بيماران و توجه به رفتار اطلاع‌يابي سلامت آنان است.