آواي عشق در دو اثر «سوانح» و «عبهرالعاشقين» مقايسه و بررسي برجسته‏سازي‏هاي زباني دو اثر

The Sounds of Love in two Works: "Savaneh" and "Abhr-Alasheqhin" (Comparing and studying language for graundings in two works)

از جمله رويكردهاي عرفا از ابتداي تاليفات عرفاني و از زمان آميزش فلسفه با عرفان، عشق است كه در هر دو شكل زميني و آسماني آن در آثار عرفاني بازتاب يافته است. از اولين كتب مستقل در اين زمينه كه آثار پس از خود را جهت داده‏اند، «سوانح» احمد غزالي و «عبهرالعاشقين» روزبهان بقلي است. اگرچه اين دو اثر بر محور يك موضوع و در يك عصر به نگارش درآمده‏اند، در حوزه زباني بسيار از هم متمايزند. در اين مقاله ميزان و كيفيت كاربرد دو گونه برجسته‏سازي در «سوانح» و «عبهرالعاشقين» بررسي مي‌شود تا بتوان دريافت كه هر يك از چه قالبي براي بيان مفاهيم عرفاني خود بهره جسته و اين قالب چه اندازه در انتقال مضامين موثر بوده است. تفاوت در معني و پيام سبب شده است يكي از آثار به آرايش زبان بيشتر متمايل شود و ديگري معنا را در مركز توجه مخاطب قرار دهد.

Love is one of the mystical approaches from the beginning of mystical writings and the time of the fusion of philosophy and mysticism, that in both terrestrial and celestial is reflected in mystical works. Some of the first and Independent books in this field that have affected the works after them arr "Savaneh" of Ahmad Ghazali and "Abhar Al Asheghein" of Roozbahan Baqli. Although these works were written around a theme and at the same time, are very distinct in the field of language. In this study, we check the highlighting and the quality of use of these books to know that any work utilized which format to express itʹs mystical concepts and how much it has been effective in transmission of the themes. The difference in meaning and message has caused one of them to incline toward Arrays of Language more than the other and Second have more attention to means.