نقش اقدامات تاميني و تربيتي در پيشگيري از جرم

هدف پژوهش بررسي جايگاه اقدامات تاميني و تربيتي در پيشگيري از جرم در حقوق كيفري ايران و ارايه راهكارهاي مناسبي براي جانشيني اين اقدامات به‌جاي مجازات‌ها مي‌باشد. موضوع اصلاح و تربيت مجرمين و بازگرداندن آنان به زندگي اجتماعي و شرافتمندانه و جلوگيري از تكرار جرم توسط بزهكاران و نيز ارعاب سايرين، بخصوص افراد مستعد بزهكاري، در طول تاريخ حقوق جزا مدنظر همه انديشمندان و علماي اين رشته بوده است. ليكن امروزه نظام كيفري نوين به دنبال حصول اهداف است كه با نظام كيفري سنتي، كاملاً متفاوت است و حمايت از افراد را يك ضرورت مي‌داند و به دنبال اين است كه تدابير و شيوه‌هاي غير كيفري را جهت پيشگيري از جرايم و بزهكاري مورداستفاده قرار دهد، كه از يك‌سو پديده ناهنجارهاي اجتماعي را به حداقل برساند و از سوي ديگر جامعه خود را مسيول بازپروري و اصلاح و تربيت شهرونداني بداند كه به‌نوعي مرتكب عمل خلاف شده‌اند