بررسي تاثير مشاركت نهادهاي مردمي غيردولتي در پيشگيري از جرم (مطالعه موردي نهادهاي مردمي غير دولتي شهر خرم اباد در سال 1392)

امروزه ايده هاي جديدي تحت عنوان نوآفريني حكومت در حال شكل گيري است كه الگوي مديريت دولتي نوين يا مديريت گرايي يكي از نمودهاي اصلي آن است. گرايش به سمت حكومت جامعه مدار (توانمند سازي به جاي خدمات رساني ) باعث شده است دولت مردان و مديران دولتي به جاي خدمات رساني همانند روال گذشته، بايستي شهروندان و تشكل هاي محلي و سازمان هاي اجتماعي آنان را به گونه اي توانمند سازند تا امور مربوط به آنها توسط خود آنها سازماندهي گرديده و از ابتكارات جمعي به عنوان منبعي در جهت حل مشكلات استفاده گردد. هدف اصلي اين مقاله بررسي تاثير مشاركت نهادهاي مردمي غيردولتي در پيشگيري از جرم درشهر خرم اباد است. تعداد 384 نفر از اين نهادها به شيوه تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند از اعتبار صوري و ملاك براي روايي و آفايي كرونباخ براي پايايي ابزار تحقيق استفاده شد. براساس يافته هاي تحقيق عواملي چون ارتقاي فرهنگي (17%) ميزان اصالت شهر (74%9 مشاركت در بعد عيني (34%) و در بعد ذهني (39%) با پيشگيري از جرم رابطه مثبت و معنادار دارد. نتايج ضريب رگرسيون نشان مي دهد كه متغيرهاي اصالت شهري بودن (Beta=0/47)، ميزان مشاركت در بعد عيني (Beta=0/37)، ميزان مشاركت در بعد ذهني (Beta=0/23)، جنسيت افراد (Beta=0/18) و ميزان ارتقاي فرهنگي (Beta=0/21) به ترتيب ميزان اهميتي در تعيين نسبت واريانس متغير وابسته داشته اند.