عوامل خطر بيومكانيكي آسيب‌‌هاي غيرتماسي رباط صليبي قدامي: مروري بر متون

Biomechanical Risk Factors of Non-contact Anterior Cruciate Ligament Injuries: A Review of the Literature

مقدمه: آسيب رباط صليبي قدامي زانو ACL) يا (Anterior cruciate ligament يكي از شايع‌ترين آسيب‌هاي ورزشي به شمار مي‌آيد. وضعيت مفاصل مختلف بدن، الگوي كنترل عصبي- عضلاني وعملكرد عضلات در طول فعاليت‌هاي ورزشي مي‌تواند بر ميزان نيروهاي وارد بر ACLو نيز نرخ آسيب اين رباط موثر باشد. هدف از اين مطالعه بررسي عوامل بيومكانيكي تاثيرگذار در آسيب‌هاي غيرتماسي ACL مي‌باشد. يكي از مهمترين عوامل خطر آسيب ACL، عوامل بيومكانيكي هستند.وضعيت و گشتاور حول مفصل زانو و قسمت‌هاي ديگر بدن از جمله مفاصل هيپ و مچ پا به هنگام فعاليت‌هاي ورزشي مي‌تواند بر ميزان نيروهاي وارد بر ACL موثر باشد. هم راستا با شيوع بيشتر آسيب ACL در زنان، وجود عوامل خطرسازي كه مي تواند ACL را در معرض آسيب بيشتري قرار دهد، در زنان نسبت به مردان بيشتر به چشم مي‌خورد. بنابراين به نظر مي‌رسد، استفاده از روش‌هايي همچون تمرين‌هاي نوروماسكولار كه بتواند اين عوامل را كنترل كند، مي‌تواند به كاهش نيروهاي وارد بر ACL و نرخ آسيب آن به ويژه در زنان كمك كند.

Anterior cruciate ligament (ACL) injury is one of the most common sport injuries. During sport activities, the status of the various joints of the body, the neuromuscular control pattern and the muscular function can affect stresses on the ACL and its injury rates. The aim of this paper is to study the biomechanical risk factors of noncontact ACL injuries. One of the most important risk factors for ACL injuries are biomechanical factors. Position of the knee joint and torque around it and other body segments such as hip and ankle joints during sport activities can affect the amount of forces on the ACL. Simultaneous to higher incidence of ACL injuries in women, factors that maybe more deleterious for ACL are more evident in women than in men. So it seem, using methods such as neuromuscular training that modify these factors, could help to reduce stresses on ACL and its injury rates, especially in woman.