بررسي تاثير مشاركت نهادهاي مردمي غيردولتي در پيشگيري از جرم

امروزه ايده هاي جديدي تحت عنوان نوآفريني حكومت در حال شكل گيري است كه الگوي مديريت دولتي نوين يا مديريت گرايي يكي از نمودهاي اصلي آن است. گرايش به سمت حكومت جامعه مدار(توانمند سازي به جاي خدمات رساني ) باعث شده است دولتمردان و مديران دولتي به جاي خدمات رساني همانند روال گذشته، بايستي شهروندان و تشكل هاي محلي و سازمانهاي اجتماعي آنان را به گونه اي توانمند سازند تا امور مربوط به آن ها توسط خود آن ها سازماندهي گرديده و از ابتكارات جمعي به عنوان منبعي در جهت حل مشكلات استفاده گردد. هدف اصلي اين مقاله بررسي تاثير مشاركت نهادهاي مردمي غير دولتي در پيشگيري از جرم درشهر خرم اباد است.تعداد384 نفر از اين نهادها به شيوه تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند از اعتبار صوري و ملاك براي روايي و آفايي كرونباخ براي پايايي ابزار تحقيق استفاده شد. براساس يافته هاي تحقيق عواملي چون ارتقاي فرهنگي(17%)ميزان اصالت شهر(74%9 مشاركت دربعد عيني(34%) ودربعدذهني(39%) باپيشگيري از جرم رابطه مثبت ومعنادار داشته. نتايج ضريب رگرسيون نشان مي دهد كه متغيرهاي اصالت شهري بودن (Beta=0/47) ، ميزان مشاركت در بعد عيني (Beta=0/37)، ميزان مشاركت در بعد ذهني (Beta=0/23)، جنسيت افراد (Beta=0/18)و ميزان ارتقاي فرهنگي (Beta=0/21) به ترتيب ميزان اهميتي در تعيين نسبت واريانس متغير وابسته داشته اند