سازمان هاي مردم نهاد و امنيت مشاركت محور

مهم ترين ويژگي سياست گذاري كارآمد و موفق در حيطه هاي مختلف جوامع امروزي مشاركت محور بودن آن است. يكي از مهم ترين موضوعاتي كه به تبع نيازمند مشاركت مردمي است حيطه ي امنيت است. امنيت، خواه فردي، ملي يا بين المللي، در زمره مسايلي است كه انسان در تمامي جوامع با آن مواجه مي باشد. امنيت در معناي لغوي شامل عدم تشويش و ترس، آسودگي و اطمينان خاطر رهايي از ترديد، آزادي از اضطراب و بيمناكي و داشتن اعتماد و اطمينان موجه و مستند است. با توجه به اين مساله يكي از پتانسيل هايي كه در دنياي كنوني براي مشاركت مردم در مسايل زندگي عمومي مطرح شده است سازمان ها مردم نهاد مي باشد. با توجه به اين امر سوالي كه در اين مقاله مورد برسي قرار مي گيرد اين است كه به طور كلي نقش سازمان هاي مردم نهاد به عنوان تشكل هاي خود جوش، غير دولتي، غير انتفاعي و مستقل كه در كنار دولت حركت مي كنند و تسهيل كننده ي فرايند هاي تحول و رشد اجتماعي و اقتصادي، سياسي، فرهنگي، اداري، حقوقي و قانوني در سطح فردي و گروهي از طريق ايجاد نوعي هم افزايي، اتحاد، اتفاق و گسترش مشاركت مي باشند، در تامين امنيت چگونه مي تواند مورد ارزيابي قرار گيرد؟. با توجه به كاركرد هاي سازمان هاي مردم نهاد از جمله؛ اطلاع رساني و آگاه سازي عمومي و افزايش ارتباطات ميان شهروندان جوامع، بسيج و جلب مشاركت هاي مردمي حول محور علايق متنوع آن ها، جذب سرمايه ها و منابع كوچك مردمي، ايجاد، گسترش و تقويت هماهنگي بين دولت و مردم، فرضيه ي پژوهش حاضر اين است كه كاركرد هاي سازمان هاي مردم نهاد مي توانند منبع ارزشمندي براي اطلاع رساني و آگاه سازي مردم و دسترسي آن ها به كانال هاي ارتباطي مردمي، بسيج مردم، و جلب همكاري آن ها در كنترل بحران هاي امنيتي كشور به شمار مي روند. در اين مقاله سعي خواهد شد با استفاده از منابع كتابخانه اي و با استفاده از روش تحليلي تبييني نقش سازمان هاي مردم نهاد در كنترل و مديريت امنيت مورد بررسي قرار گيرد