بررسي و تحليل ديدگاه ارسطو درباره معرفت يقيني در فلسفه اولي

Studying and Analyzing the View of Aristotle on Certain Knowledge in First Philosophy

ارسطو همسو با افلاطون در قالب ميراثي سقراطي مبني بر تعلق معرفت به امر كلي، به نقد ديدگاه سوفسطاييان و شكاكان مي‌پردازد. بنا بر آراي ارسطو، نه تنها امكان رسيدن به معرفت يقيني وجود دارد بلكه آنچه در فلسفه اولي و در ضمن گزاره‌هاي فلسفي ارايه مي‌شود، واجد ويژگي يقيني بودن است. ارسطو با نقد ديدگاه افلاطون و بنيان نهادن منطق صوري و روش قياسي، نقشي برجسته و تاثيرگذار در طول تاريخ فلسفه و به ويژه در ارتباط با فيلسوفان عقل‌گرا داشته است. ارسطو معرفت يقيني را به شناخت علت گره مي‌زند. بر اين اساس، به نظر مي‌رسد كه مطابق با مباني او، معرفت يقيني به نحو كامل دست‌كم در بخشي از فلسفه اولي يعني حوزه جواهر نامحسوس فناناپذير با دشواري‌هاي معرفت‌شناختي و منطقي مواجه است.

In a Socratic legacy of belonging knowledge to the universals, Aristotle along with Plato has criticized the viewpoint of the sophists and skeptics. According to Aristotle’s ideas, not only it is possible to achieve certain knowledge, what is given in first philosophy through philosophical propositions are also have the feature of certainty. Criticizing the Plato’s views and establishing the formal logic and deductive method, Aristotle has a prominent and influential role in the history of philosophy, especially in connection with the rationalist philosophers. Aristotle has linked certain knowledge with recognition of cause. Accordingly, it appears that in accordance with his principles, the whole certain knowledge, at least in a part of the first philosophy, the realm of Insensible immortal substance, has faced with epistemological and logical difficulties. Keywords: First Philosophy, Substance, Certain knowledge, Proof, Cause, Form.