اثر مقدار زئوليت و مديريت آبياري بر برخي خصوصيات بنه زعفران

زعفران (Crocus sativus L.) گياهي نيمه گرمسيري و گران‌بها است كه توسط بنه تكثير مي‌شود. با توجه به اهميت وزن بنه در عملكرد زعفران، بررسي اثر عوامل مختلف ازجمله تنش آبي بربنه اهميت مي‌يابد. بدين منظور تحقيقي به‌صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي طي سال‌هاي‌ 13941392 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند انجام شد. تيمار زئوليت در چهار سطح (Z0: صفر، Z1: 5/0، Z2: 1 و Z3: 2 درصد وزني) و تيمار آبياري در سه سطح (I1: آبياري سنتي، I2: آبياري با تخليه 70 درصد رطوبتي و I3: آبياري كامل) در سه تكرار در نظر گرفته­شدند. نتايج نشان­داد كه سطح مصرف زئوليت اثر معني‌داري بر متوسط وزن بنه، تعداد بنه با وزن كمتر از 2 گرم، تعداد بنه با وزن بين 6 تا 8 گرم و تعداد بنه خواهري داشت (P≤0.01). مديريت آبياري نيز اثر معني‌داري بر متوسط وزن بنه (P≤0.01)، تعداد بنه با وزن بين 6 تا 8 گرم و تعداد بنه خواهري داشت (P≤0.05). وزن بنه در تيمارهاي بدون كاربرد زئوليت (Z0I1، Z0I2 و Z0I3) نسبت به Z3I3 كاهش معني‌داري داشتند (P≤0.05). همچنين تيمارهاي Z3I3، Z3I2 و Z1I3 بيشترين و تيمارهاي Z0I1 و Z0I2 كمترين تعداد بنه‌هاي خواهري را داشتند. با در نظر گرفتن كاهش مصرف زئوليت و آب آبياري، تيمار Z2I1 را مي‌توان به‌عنوان مناسب‌ترين تيمار پيشنهاد كرد به‌طوري‌كه وزن بنه را نسبت به تيمارهاي Z0I1، Z0I2 و Z0I3 به ترتيب 64/26، 88/23 و 81/17 درصد افزايش داد.