بهينه سازي آب آبياري كشت پاييزه چغندرقند بر اساس توابع توليد و هزينه در شمال استان خوزستان

به منظور بهينه سازي آب آبياري چغندرقند پاييزه، آزمايشي در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در اراضي مركز تحقيقات كشاورزي صفي آباد با بافت سيلتي كلي لوم در سال هاي 1389 و 1390 اجرا شد. تيمارهاي آبياري شامل سطوح مختلف آبياري قطره اي نواري تيپ (تامين 25، 50، 75، 100و125 درصد نياز آبي با علامت به ترتيب T25، T50، T75، T100 و T125) و همچنين آبياري جويچه اي بود. با استفاده از داده هاي حاصل تابع توليد، هزينه و شاخص هاي آستانه اي مبتني بر عمق آب آبياري محاسبه و مقايسه شدند. نتايج نشان داد اگرچهآبياري كامل حاصل از آزمايش هاي مزرعه اي(تيمار T100) و شاخص حداكثر توليد به ازاي مقدار آب به كاررفته (Wm) منجر به بيشترين ميزان عملكرد شد، نسبت به تيمارهاي T75 و T50 اختلاف معني دار نداشت. از طرفي مقدار شاخص عمق آب مصرفي در حالت محدوديت آب (Ww) به لحاظ مقدار آب مصرفي معادل تيمار T25 بود. علي رغم اينكه بيشترين درآمد خالص در واحد آب مصرفي از شاخص Ww به دست نيامد، باعث كاهش 43 درصدي مصرف آب و در نتيجه كاهش 21 درصدي عملكرد محصول و موجب افزايش عيار چغندرقند و كاهش هزينه هاي آبياري شد. در مجموع نتايج نشان داد كه از لحاظ اقتصادي كم آبياري چغندرقند در شرايط اقليمي شمال استان خوزستان امكان پذير است.