نقشه‌سازي مناطق شبه ايندومالاين و آفروتروپيكال ايران در وضوح شهرستان

Mapping Afrotropical and Indo-Malayan-Like Subzones of Iran in District Resolution

مقدمه و اهداف: ایران از نظر جغرافیای جانوری به‌طور كلاسیك در منطقه‌ی پاله‌آركتیك قرار دارد، اما مناطق جنوبی ایران از نظر جغرافیایی، فون و فلور با سایر مناطق ایران تفاوت‌هایی دارد. امروزه با فراهم شدن تكنولوژی و لزوم مقایسه شیوع بیماری‌ها در مناطق برای ارایه‌ الگوهای اپیدمیولوژیك، لازم دانستیم تا حدود مناطق شبه گرمسیری با دقت بیش‌تری تعیین شود. روش كار: نقشه رقومی تقسیمات سیاسی ایران به عنوان نقشه پایه مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات هواشناسی شامل دمای متوسط سالانه مناطق و وجود یا عدم وجود پرندگان، خزندگان و جوندگان و ناقلان مهم مناطق و بیماری‌های گرمسیری جمع‌آوری شده و در سامانه اطلاعات جغرافیایی سازماندهی شدند و با استفاده از روش‌های زمین آمار احتمال پراكندگی آن‌ها در كشور محاسبه و در نهایت نقشه‌هایی تجمیع فراوانی‌های یاد شده تهیه و با توجه به احتمالات مختلف تهیه و دو لایه با بهترین حدود با توجه به تعاریف قبلی اپیدمیولوژیك ارایه شد. یافته‌ها: با توجه به لایه‌ها بین 125-113 شهرستان كشور از 8 استان در مناطق جغرافیای جانوری شبه گرمسیری قرار دارند كه 3 شهرستان به‌طور بارزی ویژگی‌هایی شبیه منطقه ایندومالاین دارند. جدول شهرستان‌هایی كه در حدود مناطق شبه گرمسیری قرار می‌گیرند، نقشه مناطق فوق ارایه شد و نقشه رقومی مورد نظر برای استفاده كاربران در سایت انجمن اپیدمیولوژیست‌های ایران ارایه می‌شود. نتیجه‏ گیری: هرچند ایران در منطقه پاله‌آركتیك قرار دارد، اما حدودی از مناطق شبه گرمسیری در آن دیده می‌شود كه تعیین دقیق آن برای ارایه الگوهای بیماری لازم است و این مطالعه نخستین گام‌ها برای تعیین نقشه یاد شده را برداشته است.

Background and Objectives: Iran is classically located in the Palearctic zoogeographic zone, but southern pasts of Iran are drastically different from other parts in terms of fauna and flora. Nowadays, considering the technological advances and the ability to locate the zone border using aerial photos, and the need for comparing the prevalence of the diseases in different locations, it is necessary to identify the border of tropical-like zones as detailed as possible. Methods: The shapefile of the political classification of Iran was used as the base map and metrological and terrestrial data were obtained from Iran Climatologic Research Center and literature review. Data were arranged in the Geospatial Information System and after geostatistical analysis, a raster map was generated and a probability map for all tropical conditions was calculated and generated as a raster map. Tropical areas were proposed in two layers. Results: According to our study, between 113 to 125 districts from 8 provinces were located in tropical-like zones. Three of these districts had typical criteria of the Indo-Malayan zone and others resembled the Afrotropical zone. The table of the districts located in the tropical-like zones and the shapefile of these areas are available on the website of Iran Epidemiology Society. Conclusion: Although Iran in located in the Palearctic zoogeographic area, there are some southern areas which resemble tropical regions and accurate definition of borders is a basic essential need for geo-referenced epidemiology and determining the disease pattern. This study provided a preliminary map for this field of study.