بررسي اثرات خشك‌سالي بر توسعه پايدار اقتصادي با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبي و تحليل عاملي (مورد مطالعه: دهستان گلاب،شهرستان كاشان)

آب و كشاورزي به عنوان يكي از مهم ترين عرصه هاي تاًمين نيازهاي انساني بيشترين وابستگي را به منابع آبي داشته كه با رشد جمعيت و مسائل مربوط به كمبود آب براي توسعه اراضي كشاورزي نگراني درزمينه تامين آب مورد نياز آن همواره با سير صعودي مواجه بوده است. هدف و تمركز پژوهش حاضر بررسي تأثيرات خشك‌سالي برتوسعه پايدار اقتصادي و معيشتي نواحي روستايي منطقه مورد مطالعه و همچنين ارائه راه كارها ي توسعه سازگار با شرايط خشك‌سالي و كم آبي در منطقه به منظور تضمين معيشت روستايي با توجه به توانمندي ها ي منطقه مي‌باشد. روش پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي و ميداني است كهبا توجه به جمعيت كل منطقه 3218 نفردر نتيجه تكميل343 پرسشنامه با استفاده از روش كوكران، در پنج روستاي آزران ، وركان ،پنداس ، تجره و ازوار صورت گرفته ابزار تحقيق نرم افزاراس.پي.اس.اس ،تحليلهاي آماري و مدل تحليل سلسله مراتبي و تحليل عاملي همچنين نرم افزارسامانه اطلاعات جغرافيايي استفاده گرديد. نتايج حاصل از مقايسه زوجي اثرات خشك‌سالي درتوسعه پايدار اقتصادي منطقه10 زيرمعيارعمده بهترتيب داراي اوزان زير ميباشند را شامل ميشود، كاهش عملكرد توليدات كشاورزي4065/1،كاهش ميزان درآمد5582/0، افزايش هزينه تأمين آب1831/0،كاهش حجم سرمايه1749/0،كاهش فرصتهاي اشتغال بخش كشاورزي1115/0، كاهش قيمت اراضي و باغي0940/0،كاهش عملكرد توليدات دامي0869/0،افزايش تغيير الگوي كشت0683/0،كاهش تنوع شغلي0401/0وافزايش ميزان بدهي‌هاي بخش كشاورزي 0368/0 كه خود بيانگر اهميت و تأثير بيشتر خشك‌سالي در اين معيارها مي‌باشد وكاهش تأثيرات اين بحران در اقتصاد منطقه به ارائه سه راه كارعمده با استفاده از روش تحليل عاملي دست زده كه مؤلفه ‌‌هاي مستخرج به ترتيب 113/27، 241/25، 930/23درصد از پراش را تبيين مي‌نمايند كه خود نمايانگر خلا در بخش مديريتي و برنامه ريزي زيست محيطي و اقتصادي در منطقه است و نيازمند توجه بسيار به بخش كشاورزي به منظور ايجاد پايداري در معيشت روستاييان منطقه مي‌باشد.