تغييرات عضله اسكلتي متعاقب اسپاستيسيتي

Skeletal Muscle Adaptation to Spasticity

اسپاستيسيتي يك عارضه نورولوژي است كه ثانويه به ضايعه نورون محركه فوقاني ايجاد مي‌شود و اثر مهمي بر روي عضله اسكلتي دارد. ضايعه نورون محركه فوقاني ممكن است به عللي همچون سكته مغزي، ضربه مغزي، ضايعه نخاعي يا بيماري‌هاي دژنراتيو مانند مولتيپل اسكلروزيس يا ضايعات مغزي دوران بارداري مانند فلج مغزي ايجاد گردد. توانايي عملكردي اين بيماران در اثر اسپاستيسيتي به طور شديدي به مخاطره مي‌افتد، اما مكانيسم‌هاي پايه اين عارضه هنوز به طور واضح مشخص نشده است. در اين مقاله مروري شواهد و مطالعات جديد در مورد تغييرات بافت عضله اسكلتي متعاقب شرايط اسپاستيك مورد بررسي قرار گرفت. تحقيقات تجربي مورد مطالعه شامل طيف متفاوتي از روش‌هايي بودند كه مكانيك مفصل، مكانيك بافت و شكل عضله را مورد مطالعه قرار دادند.

Spasticity, a neurological problem secondary to an up permotor neuron lesion, has a significant effect on skeletal muscle. The upper motor neuron lesions may be secondary to a cerebral vascular accident, head injury, spinal cord injury, or degenerative diseases such as multiple sclerosis, or perinatal brain injuries such as cerebral palsy. Function alability in these patients can be severely compromised but the basic mechanisms underlying these deficits are not clearly understood. In this review we evaluate the current evidence in the literature that suggests that skeletal muscle tissue itself is altered in spastic conditions. Experimental studies were evaluated that included a variety of methods encompassing joint mechanics, tissue mechanics, and muscle morphology.