بررسي هوش اخلاقي مديران و اثربخشي سازمان‌هاي داوطلبي در ورزش

The Survey of Managers’ Moral Intelligence and Effectiveness of Voluntary Sport Organizations

هدف: هدف كلي پژوهش حاضر بررسي هوش اخلاقي مديران و تعيين رابطه بين هوش اخلاقي مديران با اثربخشي سازمان‌هاي داوطلبي ورزشي در استان خراسان‌‌شمالي بود. روش‌شناسي: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري تحقيق حاضر را مسيولان و اعضاي هيات‌هاي ورزشي استان خراسان‌شمالي تشكيل دادند. با توجه به محدود بودن اين افراد، نمونه برابر جامعه در نظر گرفته شد (n=N). بدين منظور 184 نفر (59 نفر از مديران و 125 نفر از اعضاي هيات‌هاي ورزشي) پرسشنامه‌هاي ويژگي‌هاي فردي، هوش اخلاقي لنيك و كيل (2011) و اثربخشي سازماني عيدي (1391) را تكميل كردند. روايي پرسشنامه‌ها با بهره‌گيري از نظرهاي اصلاحي استادان مديريت ورزشي، مديران و اعضاي هيات‌هاي ورزشي به دست آمد و پايايي آن‌ها با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب 90/0 و 92/0 تعيين گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي (آزمون كالموگراف-اسميرنوف، ضريب همبستگي اسپيرمن، آزمون يو‌من‌ويتني و كروسكال‌واليس) در سطح معناداري 05/0 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين هوش اخلاقي مديران با اثربخشي هيات‌هاي ورزشي (02/0 ,p=19/0r=) رابطه معني داري وجود دارد. همچنين، بين ميانگين نمره‌هاي هوش اخلاقي مديران و متغيرهاي جمعيت شناختي تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به رابطه معني­دار مثبت بين هوش اخلاقي و اثربخشي سازمان‌هاي داوطلبي، بر ضرورت توجه به هوش اخلاقي مديران به‌منظور اثربخشي بهتر سازمان تاكيد نموده است.

Objective: The purpose of this study was to determine the relationship between managers’ moral intelligence and effectiveness of voluntary sport organizations in North Khorasan province. Methodology: The method of this study was descriptive-correlation. The statistical population of this study comprised the sports associations managers and members. Due to limitation of the community, the statistical sample was equal to statistical population (n=N). Therefore, 184 people (59 managers and 125 members) completed the moral intelligence questionnaire of Lennick & Kiel (2011) and organizational effectiveness questionnaire of Eidy (2012). The validity of questionnaires was confirmed by corrective comments of experts of sport management, sports board managers, and their members and their reliability was determined by Cronbach’s alpha coefficient 0.90 (MIQ) and 0.92 (OEQ) respectively. The data was analyzed using descriptive and inferential statistics (Kolmogrov-Smirnof, Spearman Correlation, Mann-Whitney Test & Kruskal-Wallis Test) (??0.05). Results: The result showed that the relationship bwtween managers’ moral intelligence sports staff effectiveness was positive and significant (r=0.19, P=0.02). Also, there were no significant difference among mean scores of moral intelligence and demographic variables. Conclusion: Considering the positive relationship between moral intelligence and effectiveness of voluntary sport organizations, the necessity of the moral intelligence of managers is emphasized for better effectiveness of organizations.