ارزيابي عملكرد ادارات كل بيمه سلامت ايران با استفاده از مدل تحليل پوششي داده‌ها در سال 1393

Assessment of the Performance of Health Insurance Organizations using the DEA Approach; 2014

مقدمه و اهداف: بیمه‌های سلامت تضمین كننده امنیت خاطر افراد در برابر بیماری و عوامل تهدید كننده سلامت هستند. با توجه به نقش كلیدی آنها در تحقق اهداف عدالت محوری و كاهش پرداخت از جیب این مطالعه با هدف ارزیابی ادارات كل بیمه سلامت ایران با استفاده از مدل DEA در سال 1393 انجام شد. روش كار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و جامعه پژوهش، تمام ادارات كل بیمه سلامت بود. معیارهای ورودی و خروجی مدل با مرور كتابخانه‌ای و بررسی اسنادی هدفمند استخراج و داده‌ها جمع‌آوری شد. ادارات با استفاده از مدل DEA ارزیابی و رتبه‌بندی شدند. آزمون رگرسیون خطی برای تاثیر متغیرهای محیطی انجام شد. نتایج: میانگین كارایی فنی، مدیریتی و مقیاس ادارات كل مورد مطالعه به ترتیب 593/0، 761/0 و 721/0 می‌باشد. به عبارتی ظرفیت ارتقاء كارایی در ادارات كل در حدود 41 درصد است. از كل ادارات مورد بررسی تعداد 5 اداره دارای حداكثر كارایی 1، 7 اداره كارایی بین 5/0 تا 1 و 19 اداره كارایی كمتر از 5/0 داشتند. متغیر جمعیت استان و تعداد كل موسسات بر روی كارایی تاثیر داشت. نتیجه ‏گیری: براساس متغیرهای تعریف شده، مدل AP-DEA ورودی محور مناسب بود. نتایج نشان دهنده‌ ظرفیت بالا برای افزایش كارایی فنی در ادارات كل می‌باشد كه می‌توان با الگو بردارای از ادارات كارا و مرجع و تعدیل ورودی‌های آن‌ها میزان كارایی را افزایش داد. بنابراین بكارگیری سیاست كوچك‌سازی و چابكسازی سازمان بیمه سلامت براساس محور دولت الكترونیك در اصلاح نظام اداری كشور پیشنهاد می‌گردد.

Background and Objectives: Health insurance would guarantee people security against disease and health problems. Given the key role of health insurance in achieving the goals of justice and reducing the out-of-pocket payment, this study aimed to evaluate the performance of Iran health insurance using the DEA model in 2014. Methods: This was a cross sectional study. The study population included all Iran health insurance organizations. DEA input and output criteria were selected by targeted library and documentary review and the data were collected accordingly. The determinants of efficiency were evaluated using liner regression. Results: The mean technical, management, and scale efficiency of Iran health insurance head offices was 0.593, 0.761, and 0.721, respectively. Considering the findings, the capacity of efficiency promotion at these head offices was approximately 41%. Regarding technical efficiency, 5 head offices had the maximum efficiency (1), 7 head offices had efficiency between 0.5 and 1, and 19 head offices had efficiency less than 0.5. In addition, the variables of population and total number of institutions had a significant impact on efficiency. Conclusion: Based on defined variables, input oriented AP-DEA model was appropriate. The results showed a great capacity for increasing technical efficiency in the Iranian health insurance organizations which could be increased by benchmarking efficient and reference organizations and also adjusting their input. For this purpose, downsizing and agility of the Iranian health insurance organizations based on the e-government clause are proposed for administrative system reform.