رويكرد گذار از تمدن قديم به تمدن نوين اسلامي

واقعيت اين است كه تمدن اسلاميِ صدر اسلام، بعد از پايه‌گذاري نبي اكرم(صلي الله عليه و آله) از مسير معنايي خود خارج گرديد و به نوعي توسل به رويكرد صرف مادي و تقليدي، در بستري از انديشه‌هاي غربي، مشي صرفاً تكنيكي را برگزيد، جدا شدن از محور ولايت و تمسك به رويكرد حاكميتي بدون درك ولايت، فرهنگ و شئونات آن، خودبه‌خود باعث حوزه تمدني گرديد كه به دليل نافع نبودن و قرار گرفتن در مسير ماديات نهايتاً به نفي اخلاق و سقوط كاركردي انجاميد، به همين طريق آرايه‌هاي مبتني بر اين تمدن نيز عليرغم توليدات فراوان نتوانست به آرامش ملت‌ها كه در دو عنصر تمدني يعني عدالت و امنيت نهفته است نائل گردد، لذا سؤال اصلي اين تحقيق عبارت خواهد بود از اينكه رويكرد گذر از تمدن قديم به تمدن نوين معاصر چه مي‌تواند باشد؟ همچنين در اين تحقيق از روش آينده‌نگاري و تحليل روند استفاده گرديده است. به همين منظور ضمن بررسي روندهاي موجود در حوزه گذار تمدني از دو پرسشنامه خبرگي استفاده شده است. روايي اين پرسشنامه‌ها از طريق روايي محتوي و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. جامعه آماري اين تحقيق را خبرگان تشكيل داده‌اند. روش نمونه‌گيري سرشماري بوده است. نتايج اين تحقيق در نهايت به تحليل معاصرت و اصالت گذار تمدني پرداخته است و اصالت گذار تمدني را بر اساس دوره‌هاي تاريخي مختلف و همچنين معاصرت گذار تمدني را بر اساس شاخص‌هاي تبيين شده از مباني نظري در دو حوزه آسيب‌ها و مزيت‌هاي محيطي راهبري منجر شده است.