توليد تك مرحله اي شربت پرفروكتوز از اينولين ريشه كاسني با استفاده از آنزيم اينوليناز تثبيت شده بر روي نانوذرات مغناطيسي عامل‌دارشده با نانوذرات پروتئيني

در اين پژوهش آنزيم اينوليناز بر روي نانوذرات مغناطيسي عامل‌دار شده با نانوذرات پروتئيني ايزوله پروتئين سويا و سرم آلبومين گاوي از طريق ايجاد اتصالات كووالانسي تثبيت گرديد. تثبيت آنزيم به منظور افزايش پايداري ساختار آنزيم تحت شرايط دشوار صنعتي، امكان استفاده مجدد و بيو راكتور هاي آنزيمي تثبيت شده با سيستم مداوم صورت گرفت. علاوه بر اين، تثبيت اين آنزيم بر روي نانوذرات مغناطيسي جداسازي آنزيم را از محيط واكنش توسط ميدان مغناطيسي امكان پذير نمود. بدين منظور در مرحله اول نانوذرات مغناطيسي به روش هم رسوبي تهيه گرديدند. نانوذرات ايزوله پروتئين سويا به همراه سرم آلبومين گاوي به روش حلال زدايي تهيه و سپس جهت پايدار سازي نانوذرات مغناطيسي، فرآيند پوشش دهي سطح انجام گرفت. در مرحله سوم، فرآيند تثبيت آنزيم بر روي سطوح بستر مغناطيسي صورت گرفت. به منظور مطالعه شكل و ساختار، اندازه و ويژگي هاي عملكردي نانوذرات مغناطيسي و پروتئيني و فرآيند تثبيت آنزيم در كليه مراحل تهيه، روش هاي تشخيص ميكروسكپ الكتروني روبشي (SEM) و تفرق ديناميك نور (DLS) به‌كار گرفته شد. پس از تثبيت آنزيم، ويژگي‌هاي آنزيم تثبيت شده در مقايسه با آنزيم آزاد مطالعه گرديد. نتايج نشان داد كه آنزيم تثبيت شده در 65 درجه سانتيگراد بمدت 60 دقيقه بيش از 50% درصد از فعاليت اوليه خود را حفظ نموده در حالي كه آنزيم آزاد تنها 17% از فعاليت اوليه خود را حفظ كرده بود. آنزيم تثبيت شده پس از 12 سيكل بيش از 60% فعاليت خود را حفظ نمود. نيمه عمر آنزيم تثبيت شده در دماي 0C65، به ميزان 6 برابر نسبت به آنزيم آزاد افزايش يافت. ميزان فعاليت آنزيم، همچنين پارامترهاي سينتيكي (Vmax, Km) آنزيم تثبيت شده در مقايسه با آنزيم آزاد به‌ صورتي تغيير يافته كه نشان‌دهنده افزايش پايداري و بهبود عملكرد آنزيم پس از تثبيت مي‌باشد.