ديدگاه زوجين و ارايه دهندگان خدمات مشاوره اي در مورد برنامه مشاوره ازدواج: يك مطالعه كيفي

Couples’ and counselorsʹʹ perspectives towards pre-marriage counseling program: A qualitative study

مقدمه: بيش از يك دهه از شروع برنامه مشاوره ازدواج در ايران ميگذرد اما به رغم تغيير شرايط و نيازها، كيفيت اين برنامه در طول زمان تغيير اساسي نكرده است. هدف از اين مطالعه بررسي ديدگاه زوجين و ارايه دهندگان خدمات مشاوره اي در مورد برنامه مشاوره ازدواج است. مواد و روش كار: اين مطالعه توصيفي كيفي در سال 1393 بر روي 153 زوج و 6 ارايه دهنده خدمات مشاوره ازدواج مركز عظيما انجام شد. جامعه پژوهش شامل داوطلبين ازدواج شركت كننده در كلاس مشاوره ازدواج، زوجيني كه يك سال از ازدواج آنها گذشته و ارايه دهندگان خدمات مشاوره ازدواج بودند. نمونه گيري به شيوه غير تصادفي و مبتني بر هدف انجام شد. انتخاب افراد براي شركت در بحث گروهي بر اساس تحصيلات و طبقه اجتماعي انجام شد. گردآوري اطلاعات به روش بحث گروهي در 30 گروه -متمركز كوچك انجام شد. تجزيه و تحليل اطلاعات بر اساس تحليل محتوي انجام شد. كليه نظرات چند بار خوانده شد و سپس كدگذاري انجام شد. يافته ها: از تجزيه و تحليل نظرات شركت كنندگان در مورد جلسات فعلي مشاوره قبل از ازدواج كداصلي نارضايتي از جلسات به دست آمد. دلايل نارضايتي شامل خلاصه گويي و بيان مبهم مطالب، ارايه مطالب آموزشي ساده و پيش پا افتاده، محدودبودن و نامناسب بودن زمان جلسه و استفاده از روش ثابت سخنراني بود. از ديدگاه زوجين محتواي آموزشي مناسب شامل آموزش مهارت-هاي زندگي، تنظيم خانواده و مسايل بهداشتي بود و برگزاري كلاسها بصورت كلاس هاي منفك خانم ها و آقايان و استفاده از متخصصين با تجربه در ارايه مطالب بود. بحث و نتيجه گيري: برنامه مشاوره ازدواج فعلي نيازهاي آموزشي متنوع افراد شركت كننده در كلاسها را در برنمي گيرد و نيازمند تغييرات اساسي هم از بعد محتوا و نوع ارايه است.

Objective (s): It is more than a decade that pre-marriage counseling is launched in Iran. However, the quality of the program has not been changed despite changes in situation and couplesʹ needs. The aim of this study was to assess couplesʹ and counselorsʹ perspectives towards the program in Iran. Methods: This qualitative study was conducted on 153 couples and 6 pre-marriage counseling providers in an urban health center in 2013, in Iran. The sample included couples participated in pre-marriage counseling program, and counseling providers. Sampling was performed purposefully through typical case sampling and expert sampling. Couples selection was done based on participants’ educational level and socio-economic status. Thirty focus group discussions were performed to obtain couples and counseling providersʹ perspectives. Individuals’ opinions was recorded and written. Content analysis was performed for data analysis. Transcripts were read for several times, main themes were extracted, and coding was done. Results: Overall participants’ were unsatisfied with the program. Reasons of unsatisfactory sessions were brief and vague presentation of topics; simple, not elaborate topics; mistimed, short sessions; and using a lecture for all topics. They believed that the proper content of the program must include teaching life skills, family planning, and health issues. They also proposed different sessions for men, women, and inviting experienced experts for teaching some topics. Conclusion: The present pre-marriage counseling program does not meet the various needs of couples. Both its content and presentation needs major revision.