اثربخشي تمرينات ثبات مركزي بر تعادل و سرعت راه رفتن دانش آموزان نابينا

زمينه و هدف: اختلالات بينايي روي تمام جنبه هاي حركتي كودك تاثير مي گذارد و حركت به عنوان مهم­ترين ابزار تربيت بدني، عامل مهمي براي ارتقاي سلامتي كودكان معلول مي­باشد. بنابراين هدف از تحقيق حاضر، تاثير تمرينات ثبات مركزي بر تعادل ايستا، پويا و سرعت راه رفتن دانش آموزان نابينا بود. روش و بررسي: در پژوهش نيمه تجربي حاضر تعداد 28 دانش آموز پسر و دختر از بين نابينايان داوطلب به صورت در دسترس هدفمند انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. پس از انتخاب دانش آموزان و كسب رضايت آنها مبني بر شركت در برنامه تمريني، ابتدا آزمون تعادل ايستا با استفاده از دستگاه فوت اسكن، سپس تعادل پويا به كمك آزمون TUG و سرعت راه رفتن با مسافت 8 متر به عنوان پيش مداخله اندازه گيري شد. گروه تجربي، طي 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 20 دقيقه در تمرينات حضور يافتند. در پايان نيز كليه آزمون هاي مرحله پيش مداخله به عنوان پس از مداخله تكرار گرديد. داده ها با استفاده از تحليل آماري T مستقل و وابسته در سطح معناداري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه پس از 8 هفته تمرين بهبود معناداري در نمرات تعادل پويا و سرعت راه رفتن گروه تجربي نسبت به پيش از دوره تمرينات ثبات مركزي يافت شد (P≤0/001) در حالي كه در گروه كنترل تغيير معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر، به نظر مي رسد تمرينات ثبات مركزي برتعادل پويا و سرعت راه رفتن آزمودني­ها تاثيرگذار است. با در نظر گرفتن اهميت تحرك، خصوصاً در كودكان با معلوليت بينايي، توصيه مي­شود از تمرينات ثبات مركزي به عنوان شيوه موثر براي تحرك فيزيكي بيشتر اين افراد استفاده شود. نتيجه گيري: باتوجه به نتايج تحقيق حاضر، به نظر مي رسد تمرينات ثبات مركزي برتعادل پويا و سرعت راه رفتن آزمودني­ها تاثير گذار است. با در نظر گرفتن اهميت تحرك، خصوصاً در كودكان با معلوليت بينايي، توصيه مي­شود از تمرينات ثبات مركزي به عنوان شيوه موثر براي تحرك فيزيكي بيشتر اين افراد استفاده شود.