تأثير محتواي طراحي شده بر مبناي هر يك از هوش هاي چندگانه گاردنر در حيطه تعاملي، بر يادگيري دانش آموزان هنرستاني، درآموزش تركيبي

اين پژوهش نيمه آزمايشي با هدف بررسي تاثير محتواي آموزشي الكترونيكي مبتني بر هر يك از هوش هاي حيطه تعاملي (هوش هاي بين فردي، زباني و حركتي ـ جسماني) بر يادگيري، در آموزش تركيبي انجام شد. تعداد 60 نفر از دانش آموزان دختر سال سوم رشته كامپيوتر كاردانش در شهر اصفهان در سال تحصيلي 92-91 به صورت خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 30 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. به منظور بررسي همساني دو گروه، معدل ترم قبل و نيمرخ انواع هوش هاي چندگانه فراگيران توسط پرسشنامه80 گويه اي مكنزي (2012) سنجيده شد، پايايي اين ابزار به روش آلفاي كرونباخ برابر 738/0 محاسبه گرديد. دو گروه به روش تركيبي آموزش ديدند. در گروه آزمايش علاوه بر آموزش تركيبي مرسوم، از يك محتواي الكترونيك مبتني بر هوش هاي چندگانه استفاده شد. پيش آزمون و پس آزمون يكسان، قبل و بعد از آموزش انجام گرفت. تحليل داده ها با آزمون هاي آماري مجذوركاي،t گروه هاي مستقل و تحليل واريانس چند متغيري بر روي نمره افزوده، با استفاده از نرم افزار SPSS 19 انجام شد. تفاوت يادگيري دو گروه در روش مبتني بر هوش زباني معنا دار بود ولي در روش هاي مبتني بر هوشهاي بين فردي و حركتي ـ جسماني معنا دار نبود (در سطح 0/05> p) .