بررسي تأثير كاربرد الگوي تدريس مشاركت حرفه اي مراقبت محور بر بعد رواني حركتي صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري

هدف اين پژوهش شناسايي اثر بخشي الگوي مشاركت حرفه اي مراقبت محور در تدريس واحدهاي كارآموزي درعرصه دانشجويان پرستاري ترم 7 دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز بود. طرح پژوهشي مورد استفاده از نوع شبه آزمايشي با دو گروه آزمون و كنترل بود. جامعه آماري آن كليه دانشجويان پرستاري ترم 7 است. در اين پژوهش 40 نفر از دانشجويان در دو گروه 20 نفري قرار گرفتند.طرح آزمايشي طي 10 جلسه اجرا گرديد، گروه كنترل به روش سنتي و گروه آزمون با استفاده از روش الگوي مشاركت حرفه اي مراقبت محور آموزش داده شدند و پس از اتمام جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد.ابزار اندازه گيري، پرسشنامه «بررسي صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري در بخش مراقبت هاي ويژه» محقق ساخته در سال 92 بود. روايي اين پرسشنامه توسط گروهي از اساتيد دانشگاه و مربيان باليني مورد تاييد قرار گرفت و پايايي آن به روش آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه مقدار آن 93% به دست آمد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و در بخش استنباطي از آزمون ناپارامتري من ويتني و نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. آموزش به روش الگوي مشاركت حرفه اي مراقبت محور بر افزايش صلاحيت باليني در بعد رواني حركتي معنادار بود (P<0/001،آماره آزمون=307/5-) و باعث افزايش صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري در حيطه رواني حركتي شده است.