چكيده‌هاي انگليسي

English Abstracts

در رويكرد كيفري پيشين در ايران، در ارتباط با ركن رواني جرايم مقيد، شخص تنها زماني مجرم محسوب مي شد كه افزون بر قصد رفتار و علم به موضوع، قصد رسيدن به نتيجه خاص را بنمايد. در رويكرد كيفري كنوني هرگاه فرد با علم به تحقق نتيجه رفتاري را مرتكب شود، وي نيز قاصد به نتيجه محسوب مي گردد. از اين امر كه در فقه اماميه در جنايت عمد و در حقوق كامن لا داراي سابقه ديرين مي باشد، به قصد غيرمستقيم ياد مي شود و در ماده 144 قانون جديد مجازات اسلامي مصوب 1392 به عنوان يك قاعده عام در جرايم عمدي مقيد وارد شده است. ليكن معيار احراز اينكه شخص چه زماني «ميداند» يا «علم دارد» نتيجه در اثر رفتار محقق مي شود، براي مقام قضايي بسيار حائز اهميت مي باشد. بر اين اساس، با توجه به ضرورت ارائه معياري براي احراز قصد غيرمستقيم، به دليل مباحث طولاني و گسترده در حقوق انگلستان، نوشتار حاضر با رويكردي تطبيقي به بررسي معيارهاي سه گانه ارائه شده در حقوق انگلستان يعني «نتيجه احتمالي»، «نتيجه طبيعي» و «نتيجه نسبتاً قطعي» و تطبيق آن با حقوق ايران، به ارائه معياري بومي با توجه به فقه اماميه و قانون جديد مجازات اسلامي پرداخته است.

don't have.don't havedon't have.don't havedon't have.don't havedon't have.don't havedon't havedon't have.don't havedon't havedon't have.don't havedon't havedon't havedon't have